«تله» کی‌روش، سبکی که ایران پس از ۸ سال از آن گذشت

فرهاد عشوندی: تنها به آمار دقایق گل‌های کلمبیا نگاه کنید. دو گل بعد از دقیقه ۷۰ مسابقه و بعد مرور کنید همه خاطرات ۸ ساله ایران و این سرمربی را. 
کسی که قبل از بازی ایران و آرژانتین در برنامه پخش زنده ورزش از نگاه دو ، امثال حمید درخشان ، پرویز مظلومی و حسن روشن نشستند و با تمسخر گفتند جلوی آرژانتین کیسه گل می شود. مسی را بگیرد، هیگواین و دی ماریا و بقیه را چه می کند؟ 
جلوی آرژانتین ولی مسابقه ای است که ایرانی ها می توانند با افتخار بگویند همین حالا بعد از ۵ سال ، ۵ صحنه مهم با شانس گلزنی از آن به یاد دارند که آرژانتین با بخت و اقبال از آن فرار کرده. یک پانلتی صددرصدمان را مازیچ صرب نگرفته، هد گوچی و تک به تک اشکان را معجزه آسا گلر آرژانتین گرفته و ما اسیر شوت استثنایی دقیقه ۹۰ مسی شدیم.

آن روز هم احتمالا کی‌روش مثل امروز روی فشاردشمنی مردم آرژانتین و برزیل خوب بسته بود که جو ورزشگاه کامل در دست‌ هواداران کم تعداد ایران باشد و با همان فشار بعد از گرفتن زهر رقیب توانست بازی را در بیاورد و به قول خودش حس غرور را جای سرخوردگی تحویل فوتبال ملی ایران دهد. تا جایی که برای آن شکست مردم در ایران به خیابان بریزند و شادی کنند.
این احتمالا چیزی است که ۵ سال بعد کروهی اسمش را گذاشته اند دفاع محض اما فوتبال هدفمند سبکی از فوتبال است مه سال‌هاست تیم های مورینیو و سیمئونه، رانیری ، هکتور کوپر ، اتو ره هاگل و خیلی های دیگر از این دست بازی می کنند و کی‌روش هم یکی از همین گروه است.

اصلا برای همین سبک فوتبال بسته اش بود که کلمبیایی ها ۶ ماه بعد از جام جهانی ۲۰۱۸ منتظرش نشستند تا به کشورشان ببرندش. برای همین بود که در شب قرعه کشی جام جهانی مربی سرشناسی چون خوزه سمپائولی که عادت به تیکی تاکا و فوتبال باز دارد می گفت:«دوست ندارم آرژانتینم باری دیگر با ایران کی‌روش همگروه شود و باز در تله اش بیفتیم. در برزیل آنها ما را خیلی اذیت کردند.»
و با همین تله بود که او یکسال و یک روز قبل تیم مراکش را در جام جهانی شکست داد. مراکشی که بیشتر از ایران ، اسپانیا و پرتغال را تحت فشار قرار داد و به هر دو تیم هم به ناداوری باخت تا ایران هم از گروهش صعود نکند چون روشن ایرماتوف ازبک به ناحق سر مراکشرا جلوی اسپانیا برید و ایران ۴ امتیازی از گروهش صعود نکرد.

در همان بازی اما اقلا گوچی و دژاگه و بقیه بزرگهای روی نیمکت هستند و می‌توانند شهادت دهند که کی روش بعد از دقیقه ۸۰ چند بار روی نیمکت فریاد زده بود مراکشی ها به مرگ و فروپاشی هر لحظه نزدیک تر می شوند. او از تیمش حفظ توپ و حمله نخواسته بود. او ایستادن و ضد حمله خواسته بود. همین چیزی که گوچی اخیرا درباره اش گفته بود بزن زیرش.

اصلا برای همین تز بود مه او کل دنیا را گشت تا گوچی را پیدا کند. یک چارچوب شناس کم تحرک که اگر در طول بازی فقط یک شانس گل داشته باشد، همان یکی گل شود. 
کسی که انفجاری ۴۰ ۵۰ متری بدود و یک در برابر یک ها را بتواند بردارد.
که اگر غیر از این بود که این همه فحش نمی خورد از امثال حاجی مایلی ها تا دنبال گوچی هاباشد . آنهایی که می گفتند صد تا بهتر از گوچی در همین ایران‌مان داریم.

این سبک فوتبال کی‌روش است. درست یا غلط سبکی که ما ۸ سال برایش پول دادیم و حالا اقلا می دانیم در فلسفه دفاعی اگر بخواهیم می توانیم اجرایش کنیم. آن فصل از فوتبال‌مان تمام شده و ما یک نسل عالی را با او ساختیم. 

روزهای موفق و ناموفقی هم پشت سر گذاشتیم . داشته های ارزشمندی را تجربه کردیم و درکنارش چون او هم یک انسان معمولی بوده مثل همه ما، چیزهای زیادی از دست دادیم که اخلاق و دوقطبی سازی و کاهش محبوبیت تیم ملی در این چند ماه آخر در دعوای کی روش و برانکو بخش غیر قابل کتمانش بوده است.

بی شک کی روش مربی بزرگی در تاریخ ما بوده که هنوز هم سخت می شود چرتکه انداخت و بدهکارش کرد. اگرچه او هم پر از اشتباه بوده. 

حالا اما عصر جدیدی را با ویلموتس برگزیدیم. قرار است جلوتر بازی کنیم. دیگر فلسفه‌مان به هر قیمت گل نخوردن نباشد. قرار است نترس بازی کنیم ، به گفته سرمربی جدید و این همان چیزی است که منتقدان سبک بازی کی‌روش دنبالش بودند. اینکه ما بتوانیم هوشمندانه گل نخوریم و بازی را هم نبندیم یک رویای شیرین می تواند برای طرفداران دو سبک باشد و برای فوتبال‌مان. چیزی که دوست داریم ویلموتس برای مان رقم بزند اما چنین خواستی نیاز به تکفیر کی‌روش ندارد.

256 251