زیر این کلیسای قرن هفدهمی، یک دخمه‌ی عجیب وجود دارد که از اسکلت بیش از ۴۰۰۰ راهب پر شده است. استخوان‌های آنها، به شکل لامپ، مجسمه، گل، اشکال هندسی، ساعت شنی و نمادهای مختلف مذهبی، در سرتاسر ۶ سرداب این کلیسا منظم و مرتب شده‌اند: دخمه جمجمه، دخمه استخوان‌های پا، دخمه استخوان لگن و... اسکلت بعضی از راهبان به طور کامل و البته به طرز عجیبی، حفظ شده است، طوری که انگار هنوز زنده هستند! تاثیر گذارترین مورد، یک پلاک است که روی آن نوشته شده: «چیزی که الان شما هستید، ما هم بودیم؛ و چیزی که ما الان هستیم، شما بعدا خواهید شد.» این مکان، علی رغم اینکه در ابتدا، برای همه جذاب به نظر می‌رسد، اما به نوعی، ذهن را مشوش و آشفته می‌کند.
بعضی از افراد مشهور در تاریخ، صرفا برای اینکه به این نقطه‌ی مخوف نگاهی انداخته‌اند، دچار نوعی پریشانی شده‌اند. بعضی‌ها هم در این باره اظهار نظرهایی کرده‌اند. مثلا بازدید کنندگانی مثل مارک تواین و مارکی دو ساد، از جمله کسانی هستند که بعدا تجربه‌ی خود را از بازدید این مکان در آثار معروفشان چه به صورت حقیقی و چه به شکل خیالی، بازتاب داده‌اند. دو ساد، تا آنجا پیش رفت که می‌گفت: «تا به حال چیزی تکان دهنده‌تر از این ندیده بودم.»
راهبان کلیسای کاپوچین، تحت تعالیم فرقه‌ی فرانسیسکن بودند و این نام، به خاطر برخی عاداتی که داشتند، روی آنها گذاشته شده بود؛ اینکه همه‌ی آنها کلاه‌های م