چالش‌ها و ظرفیت‌های صادرات هنر

هرچه اقتصاد پیشرفته تر، قدرت بهره‌وری آن بالاتر و توانمندی اش در عرصه بین المللی کم رقیب تر خواهد بود. بر همین اساس تمامی دولت های دنیا، خود را متعهد می دانند تا از صادرات محصولات (کالا و  خدمات) کشور خود حمایت کنند.

صادرات محصول علاوه بر ایجاد قدرت در سپهر بین المللی موجب افزایش کیفیت کالا و خدمات در مواجه با صحنه رقابت جهانی نیز می شود.چرا که تا زمانی که محصول در گردونه ی بسته بازار داخلی است نیازی به بهبود کیفیت محصول خود احساس نمی کند.

در تمامی سال های پس از انقلاب اسلامی سال پنجاه و هفت افزایش صادرات غیر نفتی و رها شدن از اقتصاد تک محصولی فروش نفت خام، آرزوی دیرین دولتمردان و مقامات حاکمیت بوده است. اما آسیب ها و چالش های توسعه صادرات غیر نفتی در کشورمان در عرصه ی هنر عبارتند از :
-  تحدید آفرینشگری با وضع مقررات سلیقه ای بدل از قوانین موضوعه
- ایجاد محدودیت برای صدور آثار هنری همراه مسافراز سوی وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی با اعمال ضرورت دریافت مجوز
- وجود تنش سیاسی با کشورهای همسایه و نبود روابط دیپلماتیک مناسب با کشورهای دارای اقتصاد مقتدر
- تصمیم گیری های جزیره ای در دولت و حاکمیت

در مقابل اما توانایی ها و ظرفیت های کنونی ایران عبارتند از :
- نیروی خلاق و جوان
- پیشینه هنری دراز دامن که می تواند به عنوان پشتوانه برند ملی قرار بگیرد
- وجود دانش آموختگان فراوان عرصه هنر
- نابرابری فاحش ریال با ارزهای معتبر جهانی

حال که توسعه صادرات نه انتخاب که گزینه ناگزیر ماست، بیش و پیش از هر چیز نیازمند وحدت اراده در اجزای کلان حاکمیت به ویژه برای مقررات‌زدایی و ایجاد ثبات در مقررات هستیم. سپس وظیفه دولت  طراحی سبد حمایتی (و نه مشوق) نظیر؛ اعطای معافیت های مالیاتی، بازپرداخت حقوق گمرکی مواد اولیه‌ای که بعد از تولید صادر شده است، تامین نیمی از هزینه اجاره غرفه‌های نمایشگاهی بین‌المللی برای حضور و معرفی آثار ایرانی در جهان، اعطای یارانه برای حمل و نقل آثار صادراتی و  برند سازی ملی است.

بدون شک در دنیای سراسر رقابت امروزین، پیروزی و سربلندی هر ملتی مرهون شناخت امکانات محدودش و بهره گیری بهینه از آن‌ها است . در یک کلام، گشودگی در خلق، نمایش و عرضه ی آثار هنری کلید توسعه صادرات هنر ایران است.