پایگاه خبری نشنال‌اینترست در بررسی افول دیپلماسی در دولت ترامپ نوشته است:" اوایل امسال، دولت دونالد ترامپ، در حالیکه به بحران‌زایی درخصوص ایران می‌پرداخت، اقدام به خارج کردن پرسنل "غیر ضروری" از سفارت آمریکا در بغداد و دیگر نقاط عراق کرد. دلیلی این اقدام در صورت وجود، ناواضح است. از آنجا که دولت آمریکا در فکر حمله نظامی به ایران بود و با لحاظ این قطعیت که ایران در پاسخ به حمله‌ای این‌چنینی، به منافع آمریکا حمله متقابل می‌کند، خارج کردن نیروهای آمریکایی از کشور همسایه ایران، می‌تواند به نظر معقول بیاید. اما با توجه به تفسیر دولت کاخ سفید از خطرات امنیتی موجود در آن منطقه، داشتن شک در این خصوص بجا است.
طی آشوب‌های خشونت‌آمیز سپتامبر سال گذشته در بصره، یکی از شهرهای جنوبی عراق، فعالیت چند خمپاره‌انداز در اطراف کنسولگری آمریکا کافی بود تا جان بولتون، مشاور امنیت ملی آمریکا، به پنتاگون بگوید تا علیه ایران برنامه حمله بچیند. طی آن حملات خمپاره‌ای، به کنسولگری آمریکا آسیبی نرسیده بود و خمپاره‌ها بدون رساندن صدمه‌ای در یک ناحیه خالی فرود آمده بودند و این کنسولگری ایران در بصره بود که طی همان آشوب‌ها، مورد آتش‌باران قرار گرفت.
حال به نظر می‌رسد که عقب‌نشینی پرسنل دیپلماتیک آمریکا در عراق، عملا دائمی شده باشد؛ با توجه به اینکه خروج اولیه پرسنل، اقدامی در جهت بلوف و تهدید آمریکا علیه ایران بود، عدم بازگشت دیپلمات‌ها سبب تعجب نیست. بازگردانی آن‌ها به بغداد، می‌تواند پیغام‌رسانی به ایران را خراب کند و نوعی نشانه مبنی بر کاهش تنش‌ها باشد؛ علی‌رغم اینکه موضع مورد ترجیح و ادامه‌دار آمریکا، "فشار حداکثری" و قدرت‌نمایی علیه ایران است. این وضعیت، نمونه‌ای دیگر از سیاست دولت آمریکا در قبال ایران است که به بن‌بستی بی‌حاصل مبدل شده است.
بیشتر شدن زمان خروج پرسنل، به معنای هدر رفتن قابلیت‌های این دیپلمات‌ها است که به سرعت نقل مکان شده بودند؛ هم‌چنین به معنای هدر شدن قسمت بزرگی از محوطه این کنسولگری است که آمریکا پس از جنگ خودخواسته‌اش در عراق ساخت. این موضوع، به معنای متوقف شدن و یا جلو نرفتن امور آمریکا در عراق -آنطور که باید باشد- نیز هست.
امروز تاریخ چه چیزی را رقم می‌زند؟
در بحبوحه شرایط بی‌ثبات سیاسی و اقتصادی در یک کشور مهم عرب، هنوز کارهای زیادی برای دولت آمریکا وجود دارد که انجام دهد. اگر کسی تنها به دولت ترامپ گوش بسپارد، یکی از آن کارها، مقابله با تاثیر ایران در عراق است. اداره یک کنسولگری با پرسنل کاهش‌یافته، طریقه موثری برای این کار نیست.
این وضعیت، یکی از دیگر عواقب متعدد آغاز جنگ در 2003 است که بدون فکر کردن به آنچه که بعد از صدام حسین اتفاق می‌افتاد، انجام گرفت و خارج از انتظار خوش‌بینانه گذشته ما برای ایجاد یک دولت لیبرال‌دموکرات و صلح‌آمیز بوده است. آنچه که امروز باعث اختلال در عراق است، پس‌لرزه‌های آن تهاجم است؛ این پس‌لرزه‌ها –در میان دیگر موارد داخلی و خارجی- شامل آشوب‌های مذکور در بصره، افتان و خیزان داعش و فرصت افزایش‌یافته ایران برای اعمال تاثیر بوده است.
تداوم عقب‌نشینی دیپلماتیک در عراق، هم‌زمان با خبر اعزام نیروهای بیشتر به عربستان سعودی توسط دولت ترامپ و به عنوان بخشی از پیغام ضد ایران این دولت صورت می‌گیرد. این دو اقدام در کنار هم، تصویرساز یک مغالطه دیرپای مشهود در دولت ترامپ است -و تنها به این دولت محدود نیست- که می‌گوید درگیری در منطقه‌ای مثل خاورمیانه، باید با حضور نظامی و یا عملیات‌های نظامی آمریکا همراه باشد.
نظر غالب دولت آمریکا، این است که "انزواطلبی"، جایگزینی برای درگیری نظامی به شمار می‌رود. در واقع، موثرترین جایگزین، دفاع همه‌جانبه از منافع آمریکا با استفاده از تمام ابزارهای سیاست‌مداری است که دیپلماسی، اولین و مهم‌ترین ابزار در آن به شمار می‌رود.
نیروی تفنگ‌داران آمریکا، رویکردی غیر واقعی مشابه شعار تبلیغاتی شرکت پست "فدکس" دارد و می‌گوید: "وقتی نیاز است چیزی به طور کامل و مطلق، طی یک شب نابود شود، نیروی نظامی طریقه انجام آن است"؛ با این حال وقتی منافع آمریکا، در ساختن -و نه نابود کردن- چیزهاست، به نظر می‌اید ابزار دیگری مناسب این کار باشد. جهت حفظ منافع آمریکا در بحبوحه منازعات چند بعدی و بی‌ثبات سیاسی مانند موضوع امروز عراق، دیپلماسی قاطع و ماهرانه، به طور خاصی مفید –و در واقع ضروری- است.
رویکرد دولت آمریکا مبنی بر استفاده از نیروی نظامی، در روز استقلال آمریکا تصویر شد که طی آن، ایده ترامپ برای جشن گرفتن قدرت آمریکا، پارک کردن چند تانک در کنار یادبود لینکلن بود. تنزل دیپلماسی در دولت آمریکا، در وجوه مختلفی بروز پیدا کرده است؛ از وجود پست‌های بلاتصدی در وزارت امور خارجه تا ثبت رکورد در کاندید کردن افراد غیر شایسته برای پست‌های مهم سفیری و عدم پایبندی به توافقات دولت‌های قبل که با دقت بالا منعقد شده بودند.
خالی ماندن پست‌های کنسولگری آمریکا در بغداد که از فرآورده‌های کمپین ضد ایران دولت آمریکا است، به وضوح پیشبرد کار آمریکا در عراق را سخت‌تر نساخته است؛ این مسئله نشانه‌ای از وجود یک مشکل بزرگ‌تر نیز هست.
310311
نظر شما