صالحی با توجه به تجربه فصلی جدید در مصر در نخستین ماه‌های سال نوی قمری و میلادی پرسشی را مطرح کرده است :
این روزها، غرب و شرق گیتی، به «سینا» و «نیل» دیده دوخته‌اند و در انتظار اعجاز موسایی‌اند! در این گردونه پرالتهاب، «الازهر» - قدیمی‌ترین نهاد آموزشی و دینی مصر- چه می‌کند؟ و در چه جایگاهی از این خیزش بزرگ قرار دارد؟
وی در ادامه شرحی از دیرینه و منزلت الازهر را بازگو کرده و نوشته است : سابقه تاریخی الازهر به دوره فاطمیان مصر باز می‌گردد. این مجموعه در سال 359 ه.ق. (970 م.) تأسیس گردید. یعنی بیش از هزار سال از تأسیس آن می‌گذرد و قدیمی‌ترین نهاد آموزشی- دینی در جهان اسلام است. الازهر، در تاریخ هزار ساله خود، نقش‌هایی چندگانه داشته است.
صالحی سپس گوشه‌ای از مناصبات «الازهر» با قیام جاری مردم مصر را در خبرهای نقل شده بیان کرده و اظهار کرده است : این اخبار تا حدودی مثبت و به سود الازهر است. اما اولاً: در هیچ خبری از اخبار فوق همراهی الازهر با خواسته‌های مردم مصر - که از مهم‌ترین آن‌ها استعفای مبارک است - دیده نمی‌شود. ثانیاً: نهایت همدلی و همراهی الازهر آن است که تظاهرات مسالمت‌آمیز - بشرطها و شروطها - مباح است و تیراندازی و کشتار تظاهرکنندگان حرام. اما سخن از لزوم و ضرورت مشارکت در تظاهرات مسالمت‌آمیز اصلاً و ابداً مطرح نیست.
وی افزوده است : شیخ یوسف قرضاوی رئیس اتحادیه علمای مسلمان اهل سنت، اظهار داشت که من بارها از شیخ الازهر خواسته‌ام از تظاهرکنندگان حمایت کند ولی متأسفانه او تظاهرکنندگان را محکوم کرد. سپس او از علما و شیوخ الازهر و امامان جماعت خواست با لباس روحانیت به خیابان‌ها بریزند.
صالحی در ادامه مطلب خود به عوامل رخوت الازهر و همراه نشدن آن در قیام مردم مصر پرداخته و در آخر اشاره کرده است: مختصراً یادآور می‌شود که تجربه الازهر را نبایستی نادیده انگاشت و در مدل‌سازی ارتباطی و نیز آموزشی حوزه‌های علمیه، از آن غفلت ورزید. مباد نهیب امروز مراجع، علما و روشن‌اندیشان به الازهریان، پژواک درونی بیابد و فاصله روحانیت از مردمان، چونان فاصله الازهر با «میدان التحریر» و ده‌ها میدان حضور اجتماعی گردد. به نظر می‌رسد که پاره‌ای از آن عوامل در فضای حوزه‌های دینی ما نیز رخ نموده‌اند. قبل از آن‌که دیر شود به چاره‌اندیشی بپردازیم!
متن کامل مطلب وی را اینجا بخوانید.
نظر شما