چه با سعادت که دردهایش در شبی تمام شد که انتظارش را می کشید. رفت تا بر دوش مان گذاشته باشد زیر تابوتش بخوانیم: علمدار نیامد.
رفت او که این سالها شده بود الگوی مقاوتمان، الهام بخش جنگیدن مان با مشکلات.
او که زیاد برای مان نوشت: آقا به پیغمبر هیچی ارزش نداره که نخندی.
او که رفت مهدی شادمانی بود، دوست همکار عزیزمان. او رفت اما یادمان داد بخندیم که دنیا ارزش غصه خوردن نداره.
روحش شاد و یادش گرامی.
256 256
نظر شما