چرا سالروز درگذشت شهریار به عنوان روز ادب فارسی انتخاب شد؟

ایرنا نوشت: پیشنهاددهنده انتخاب سالروز درگذشت استاد شهریار به عنوان روز شعر و ادب فارسی در تقویم ملی توضیح می‌دهد فرایند انتخاب این روز به شکل قانونی دیگر روزهای ملی، انجام شده و ربطی به دوران نمایندگی وی در مجلس شورای اسلامی ندارد.

زبان و ادبیات فارسی به عنوان دومین زبان جهان اسلام و زبان حوزه فرهنگ و تمدن ایرانی، با هزاران آثار گران سنگ در زمینه های مختلف ادبی، عرفانی، فلسفی، کلامی، تاریخی، هنری و مذهبی همواره مورد توجه و اعتقاد ایرانیان و مردمان سرزمین های دور و نزدیک بوده است. با وجود حوادث و رویدادهای پرتب‌وتاب و گاه ناخوشایند، باز هم این زبان شیرین و دلنشین در دورترین نقاط جهان امروزه حضور و نفوذ دارد.

این حضور و نفوذ تا بدانجا شد که روز بیست و هفتم شهریور، سالروز درگذشت شهریار، شاعر معاصر ایرانی (۱۲۸۵ تا ۱۳۶۷) ، با تصویب شورای عالی انقلاب فرهنگی، روز ملی شعر و ادب پارسی، نامیده شده است. با اینکه این نامگذاری در تقویم ملی کشور امری فرخنده است، عده ای همزمانی آن را با روز درگذشت استاد شهریار را نادرست و ناشی از نفوذ سیاسی پیشنهاددهنده می دانند. در آستانه روز ادب فارسی علی‌اصغر شعردوست سیاستمدار و محقق ایرانی که سوابقی؛ چون سفیر ایران در تاجیکستان، نماینده مردم تبریز اسکو آذرشهر در دورهٔ ششم مجلس شورای اسلامی و اولین دبیر شورای عالی امور ایرانیان خارج از کشور را در کارنامه خود دارد و نیز پیشنهاددهنده زادروز شهریار به نام روز شعر و ادب فارسی است، گفت وگو کرده ایم.

درباره انگیزه اولیه نامگذاری روز درگذشت شهریار به عنوان روز شعر و ادب بفرمایید.
این سؤال دو بخش را شامل می شود؛ اول اینکه چه ضرورتی داشت روزی برای شعر و ادب فارسی و به‌ویژه شعر در تقویم رسمی سالانه کشور وجود داشته باشد و چرا این روز با استاد شهریار پیوند داشته باشد. تا زمان طرح و تصویب این پیشنهاد ما هیچ روزی را به عنوان روز شعر و ادب در تقویم کشور نداشتیم؛ در حالیکه نزد ما ایرانیان شعر همواره عالی‌ترین و ناب‌ترین صورتی بوده است که در هنر کمال مجال بروز می‌یابد.

کمتر ملتی را می‏ توان در جهان یافت که این همه به شعر پرداخته و گنجینه ‏ای غنی و ارزشمند به این عظمت داشته باشد. منزلت شعر نزد ایرانیان به اندازه‌ای است که به رغم ساختار وهمی شعر، ارزشمندترین مفاهیم دینی و هنری و تاریخی ما به شعر گفته شده است. به عبارتی در همه ادوار تاریخ، با شعر نوشت و خواند داشته  و زندگی کرده‏ ایم. شعر همزاد تاریخی ماست. جالب اینکه، با وجود این همه قرابت و مؤانست روحی و معنوی با شعر، کمتر به بحث و تفسیر و کشف ماهیت آن پرداخته ‏ایم. گویی از فرط روشنی موضوع نیازی به تعریف آن نداشته‏ ایم. هنر شعر در خون ما جاری و ساری بوده است.

با این حال به‌رغم وجود نام های بزرگانی در تقویم بزرگداشت شاعران بزرگ متقدم همچون شاعرِ شاعرانِ ایران‏ فردوسی، مایه سربلندی ایران و ایرانیان حافظ و سعدی و عطار در مناسبت های سال توجهی به بزرگداشت شعر معاصر ایران نشده بود. این نقص را با توجه به مسئولیت های مختلف فرهنگی ام در دو دهه پیش از طرح این موضوع احساس کردم و در این اندیشه بودم برای پرداخت به شعر معاصر و شاعران توانایی که در دوران ما زندگی می‌‏کنند باید مناسبتی وجود داشته باشد. این مناسبت باعث خواهد شد همانند توجه به سایر وجوه هنر کشور؛ از قبیل موسیقی، تئاتر، سینما و هنرهای تجسمی به این نوع فاخر و فخیم هنر ایران  نیز توجه شود. به این دلیل اختصاص روزی به شعر و ادب کشور را ضروری تشخیص داده و به اندیشه طراحی این موضوع افتادم.
 

شاعران نام‌آور بسیاری داریم، اما شهریار چه ویژگی خاصی دارد که روز درگذشت ایشان را به عنوان روز شعر ادب و پارسی انتخاب و پیشنهاد کردید؟
در مورد اینکه چرا استاد شهریار و روز وفات آن شاعر حکیم را پیشنهاد کرده ام در تاریخ ادبیات هر سرزمین، شاعران و نویسندگان کم‌شماری هستند که چون ستون های استوار، آسمان آن سرزمین را بر سر انبوه شاعران و نویسندگان دیگر نگاه می‏دارند. چنین نوابغی هر چند سده یک بار ظهور می‏‌کنند. تاریخ ادبیات یک ملت برای ظهور چنین نوادری به ادوار مختلف تقسیم می‏‌شود. شاعرانی چون فردوسی، نظامی، خاقانی، مولوی، حافظ، سعدی و صائب از ارکان شعر ما به شمار می‏‌روند و در پیدایی ادوار مهم ادبی نقش اساسی دارند.

اما در این انتخاب و پیشنهاد من به معاصرت توجه داشتم؛ به عبارتی برای توجه بایسته به شعر و شاعران امروز باید شاعر مورد نظر مناسبتی با دوران ما می داشت، از سوی دیگر همگاهی این مناسبت با هر کدام از شعرای متقدم گذشته بحث برانگیز بود، همان پیش بینی که بعد از تصویب این موضوع در انتقادها مطرح بود. عده ای معتقد بودند مناسبت شعر و ادب فارسی باید پیوند با حکیم ابوالقاسم فردوسی داشته باشد و عده ای از منتقدان به تناسب آن به حافظ یا سعدی اعتقاد داشتند، به همین ترتیب برخی به همگاهی روز شعر و ادب با مولوی معتقد بودند و هرکدام استدلال هایی داشتند که به فرض پیشنهاد هر کدام باز هم جای مجادله و مباحثه باز بود. اما به دلایل گفته‌شده و بسیاری دلایل دیگر به شاعر بزرگی از شاعران هم‌روزگار نظر داشتم و در میان شاعران و بزرگان شعر معاصر کشور استاد سید محمد حسین شهریار، به گواهی بسیاری منتقدان و محققان برجسته و به تصریح همگنانش، همچنین تأیید ذوق عمومی، درخشان ترین چهره شعر معاصر ایران است.

۲۴۱۲۴۱

برای دسترسی سریع به تازه‌ترین اخبار و تحلیل‌ رویدادهای ایران و جهان اپلیکیشن خبرآنلاین را نصب کنید.
کد خبر 1300366

برچسب‌ها

نظر شما

شما در حال پاسخ به نظر «» هستید.
6 + 1 =

نظرات

  • نظرات منتشر شده: 14
  • نظرات در صف انتشار: 0
  • نظرات غیرقابل انتشار: 0
  • US ۱۱:۲۷ - ۱۳۹۸/۰۶/۲۶
    26 46
    انصافا شهریار شورانگیزترین شاعر معاصر ایران است. دلی سوخته داشت.
    • آیس IR ۱۲:۵۸ - ۱۳۹۸/۰۶/۲۶
      28 17
      تا وقتی فردوسی هست شهریار چکارس آخه؟؟ روز شعر و ادب پارسی ی ی ی ی ی ی ی
  • IR ۱۳:۱۰ - ۱۳۹۸/۰۶/۲۶
    36 8
    استاد شهریار شاعر بزرگی بوده و هست اما اگر مبنا بر شعرای معاصر بود باید شعر معاصر هم مبنی قرار می گرفت با همه انواع و دسته بندی هایش. اما زمانی که بحث شعر و ادب پارسی به میان می آید مبنی را بر معاصریت( به گفته استاد ارجمند) نباید گذاشت . بی تردید در میدانی که رودکی ، ناصر خسرو ، فردوسی ، عطار، سعدی، خیام،حافظ و مولوی و ... سخن پردازی کردند استاد شهریار را مبنا نمی توان قرار داد
  • IR ۱۵:۱۶ - ۱۳۹۸/۰۶/۲۶
    15 20
    درخشان ترین شاعر معاصر بی تردید کسی نیست جز حافظ زمان استاد ابتهاج بزرگ و نازنین. مطمئناً پای اهداف دیگه ای در میون بوده که جناب شهریار انتخاب شدن.
    • IR ۱۰:۳۴ - ۱۳۹۸/۰۶/۲۷
      0 2
      حافظ شعر بد هم دارد
    • IR ۲۳:۰۴ - ۱۳۹۸/۰۶/۲۷
      1 0
      اونهایی که منفی دادن برن به قیصرشون بچسبن. بی تردید چیزی از شعر سرتون نمیشه.
  • محسن دکتر در ادبیات فارسی RO ۱۷:۴۰ - ۱۳۹۸/۰۶/۲۶
    20 5
    برای رد یا پذیرش یک حکم رسمی از جانب مثلا پول داران یا قدرتمندان و... یک محک بس است: پذیرش مردمی بعد از اینهمه سال اصرار امثال ایشان اصلا چند درصد مردم (نمی گویم اهالی فن) این تاربخ را پذیرفته اند.
  • صادق IR ۲۰:۴۵ - ۱۳۹۸/۰۶/۲۶
    1 2
    یادشان گرامیباد . متاسفانه در یک مورد هم که از معاصرین استفاده شده و باید آن را به فال نیک گرفت اینهمه حاشیه بوجود می آورند . در گذشته ماندن خود اعتراف به نداشتن داشته میباشد بعید میدانم دیگر مادر دهر کسی چون شهریار بزاید .
  • ناشناس IR ۲۲:۳۲ - ۱۳۹۸/۰۶/۲۶
    8 9
    لا اقل میگذاشتید روز شعر و ادب آذربایجان.الان یک خارجی تاریخ درگذشت استاد را با روز شعرو ادب فارسی بررسی میکنه منتظره ببینه چند جلد تحقیق در باره رشد و بالندگی شعر و ادب فارسی از ایشان به جا مانده.چرا کاری میکنید که یک شاعر درویش مسلک و دست از دنیا شسته اینچنین به چالش کشیده شود شما نماینده تبریز بودید و خودتان را با این کار بزرگ کردید نه استاد را.
    • IR ۰۱:۳۰ - ۱۳۹۸/۰۶/۲۷
      4 1
      ما آذربایجانی ها در درجه اول ایرانی هستیم
  • رضابانکی IR ۰۰:۰۵ - ۱۳۹۸/۰۶/۲۷
    2 16
    رضابانکی بچه محله دشتاب شهرستان جهرم استان فارس وقریب به اتفاق اهالی این منطقه ,,شیفته شعر ادب اخلاق وتواضع مرحوم استاد شهریار عزیزمیباشند ,وشایسته تر از شهریار کسی را نمیدانیم احسنت به سلیقه وذوق کسانی که شعور وفهمشان رسید تاشخصیت واقعی سهریار متواضع را درک کرده وبه حرمت, استاد ادب ,شهریارعزیز سال روز درگذ شت این مرحوم را روز ملی شعر وادب و فرهنگ واخلاق ممتاز وتواضع نامیدیم ,.,روحش شاد وقرین رحمت باد ,یادش گرامی
  • AE ۰۱:۱۸ - ۱۳۹۸/۰۶/۲۷
    1 1
    فقد یک بیت از حکیم ابوالقاسم فردوسی و تمام بسی رنج بردم در این سال سی عجم زنده کردم بدی پارسی
    • FR ۱۰:۱۳ - ۱۳۹۸/۰۶/۲۸
      0 0
      داداش بزرگان ادبیات میگویند چنین بیتی در شاهنامه و آثار فردوسی وجود نداره. این را به فردوسی نسبت داده اند.
  • مهران IR ۰۶:۵۷ - ۱۳۹۸/۰۶/۲۷
    8 1
    ... همگان رودکی را پدر شعر پارسی و فردوسی را ناجی زبان پارسی می‌دانند، پس بی‌شک باید سالروز تولد یکی از این دو برای این روز و مناسبت در نظر گرفته می‌شد.