ماکل و تیمش برای مدتی به دنبال حفاری مجموعه‌ای از کمپ‌های کانادایی - اروپایی مربوط به ۱۹۲۰-۳۰ در جنگل‌های بریتیش کلمبیا بودند. او اشیایی را یافته بود که در هر کمپ قدیمی یافت می‌شد اما در جنگ‌های نسل دومی که در اطراف دره رودخانه سیمور قرار داشتند او یک‌چیز کاملاً متفاوت را زیر رسوبات و سرخس‌ها پیدا کرد.
او شواهدی از سکونت ژاپنی‌ها را در این منطقه یافت که در آنجا زندگی می‌کردند اما به‌یک‌باره ناپدید شدند.
بشقاب‌ها و کاسه‌های یافت شده در محل حفاری
ماکل تا زمان یافتن این محل جدید در سال ۲۰۰۴ بر روی کمپ‌های موجود در جنگل‌های قدیمی کار می‌کرد. ماکل می‌توانست علت وجود این مصنوعات چینی در سطح زمین را حدس بزند اما وقتی همراه با تیمش مشغول به حفاری محل شد، اشیایی مانند بطری‌های نوشیدنی و کاسه‌های برنج را یافت.
از آن تاریخ به بعد ماکل و تیمش هر بهار به مدت ۱۴ سال برای کسب اطلاعات بیشتر، ۶ هفته در محل به حفاری می‌پردازند. آنها به زودی دریافتند که این محل تنها یک اردوگاه نبوده است بلکه در واقع یک مکان مسکونی متعلق به ژاپنی‌هایی بوده که برای دور شدن از نژادپرستی و مشکلات مالی در مناطق پرجمعیت به این قسمت آمده بودند.
باستان شناسان سه محله ژاپنی که قدمت آنها به نیمه اول قرن بیستم بازمی‌گردد را یافته‌اند که شامل ۱۴ خانه کوچک، یک معبد و باغ و ظروف چینی و وسایل شخصی هستند که در نزدیکی کوه‌های شمالی بریتیش کلمبیا قرار دارند.
درختان محلی که روستا در آن واقع شده است در دهه ۱۹۰۰ توسط شرکت هاستینگ بریده شد اما در سال ۱۹۱۸ ناحیه حق قطع درختان منطقه مجاور را به یک تاجر ژاپنی به نام ایکیچی کاگتسو واگذار کرد . ۶ سال بعد وقتی آخرین درختان منطقه قطع شدند کاگتسو به امید گسترش تجارتش به ونکوور نقل مکان کرد.
این منطقه که به اندازه یک زمین فوتبال بود، شامل ۱۲ اتاقک می شد که برای ۴۰ الی ۵۰ نفر کافی بود. طبق تحقیقات، سبک زندگی مردم در این ناحیه کاملا به روش ژاپنی بوده است، گرچه آنها در کانادا قرار داشتند.
تازه‌واردان ژاپنی - کانادایی در حال قطع درختان در ناحیه تاشم، بریتیش کلمبیا، ۱۹۴۳. انجمن فیلم‌برداری ملی کانادا
در میان اکتشافاتی که توسط این باستان شناس کانادایی انجام شده است، یک معبد قدیمی نیز دیده می‌شود. آنها دریافتند که در بزرگ‌ترین قسمت مسطح روستا خانه‌ای قرار نداشته، بلکه باغی برای دورهمی‌ها طراحی شده است. آنها همچنین یک حمام قدیمی را یافتند که برای مردمان آن روستا بسیار مهم بوده است.
گرچه کاملا مشخص است که این روستا مکانی برای کارگران و خانواده‌هایشان بوده است، اما چیزی که مشخص نیست مدت زمانی است که آنها در این روستا زندگی می‌کرده‌اند. هیچ مدرکی درباره اشخاصی که در این مکان بوده‌اند و مدت‌زمان سکونتشان وجود ندارد اما طبق تئوری ماکل حداقل تعدادی از کارگران پس از اتمام کار بریدن درختان تصمیم گرفته‌اند که در آنجا بمانند. برخی از آنها شاید تا سال ۱۹۴۲ در آنجا مانده باشند، یعنی زمانی که طی جنگ جهانی دوم دولت کانادا شروع به جمع‌آوری ژاپنی‌ها و فرستادن آنها به اردوگاه‌های توقیفی گرفت.
این حقیقت که ماکل موفق به یافتن بیش از ۱۰۰۰ شی‌ء مربوط به زندگی بشری در این ناحیه شده است، مؤید آن است که ساکنان منطقه این محل را با عجله ترک کرده‌اند و زمانی برای جمع کردن وسایل خود نداشته‌اند. در میان اشیایی که تاکنون یافت شده، اشیایی مانند بطری دارو، ساعت، قوری، دکمه، سکه و ظروف سرامیکی بسیاری دیده می‌شود. از آنجایی‌که بسیاری از این اشیاء زیرخاک دفن شده بودند، بیشترشان سالم مانده اند.
در بعضی از قسمت‌ها تیم تحقیقاتی چند اجاق خوراک‌پزی یافته که حداقل یکی از آنها از کیفیت خوبی برخوردار است، این اجاق در خارج از روستا قرار داشته و در پشت یک کنده درخت پنهان‌شده بود. ماکل می‌گوید که این مسئله تنها تئوری او را درباره زمان‌بندی تأیید می‌کند، زیرا مردم در زمان ترک یک محل نه تنها اشیاء قیمتی را با خود حمل می‌کنند بلکه تلاش می‌کنند چیزهایی مانند اجاق‌گاز را نیز پنهان کنند. این نشان می‌دهد که مردم می‌ترسیدند که روستای کوچکشان غارت شود.
یافته‌های ماکل برخی از خلاءها درباره تاریخ این محل را تکمیل می‌کند و داستان گروهی از مردمی که همچنان هویتشان نامشخص است را بازگو می‌کند. در تابستان ۲۰۱۷ به لطف کارهای ماکل و تیمش، دولت کانادا این ناحیه را به عنوان مکانی مهم برای اهالی بریتیش کلمبیا که نیاکانی ژاپنی داشتند اعلام کرد.
منبع: لست سکند
۲۱۲۱
نظر شما