گاه خطاب به فردی که رئیس‌جمهور کشور بوده و بیش از بیست میلیون نفر به او رای داده‌اند جسارت می‌کنند که در حقیقت این عمل، اهانت به مردم شریف و انقلابی کشور اسلامی است که به سخنان و دعوت رهبر معظم انقلاب گوش داده و بعضا علی‌رغم میل باطنی در انتخابات شرکت کرده‌اند و گاه نسبت به جمعی از نمایندگان مجلس شورای اسلامی که حضرت امام آن را عصاره فضائل ملت می‌دانند، رکیک‌ترین الفاظ را بکار می‌برند درحالی که در میان آن‌ها افراد شریف و خدوم زیادی وجود دارند و در هرصورت همگی وکلای مردم بوده و احترامشان به واسطه جایگاهی که دارند، بر همه واجب است.
متاسفانه این روش ناپسند و این عمل زشت سال‌هاست ازسوی برخی مداحان بیسواد تریبون به دست و منبری‌های بد دهان و تازه به دوران رسیده که دسترسی به آنتن صداوسیما هم پیدا کرده‌اند و این مرکزی را که به فرموده حضرت امام باید دانشگاه بزرگ اسلامی و ملی باشد از حیز انتفاع انداخته‌اند، شروع شده و ادامه یافته است.
همچنین برخی از خطیبان جمعه مرکز کشور که آن را ام‌القرای جهان اسلام هم می‌نامند یا مراکز استان‌های مهم که خود از علما و خبرگان این مردم محسوب می‌دارند و سنی از آنان گذشته است و خطاب به رئیس‌جمهور یا رقبای سیاسی خود از ادبیات نامناسب و الفاظ نابجا استفاده می‌کنند و یا برخی روحانیونی که خود را نماینده و وکیل شهر مذهبی قم و جامعه روحانیت معرفی کرده با پرخاشگری و صدا بلند کردن و هیاهو از تریبون مجلس به دیگران جسارت می‌کنند.
واقعا انسان احساس می‌کند نکند همه این معارف و مواعظی که سالیان سال است ما به خورد ملت داده و می‌دهیم برای دیگران است و خودمان را شامل نمی‌شود.
فراموش نمی‌کنیم، حضرت امام می‌فرمودند: یکی از تجار پیش یکی از علمای بزرگ ـ حالا کی بوده است نمیدانم ـ رفته است و گفته است که آقا! اگر پشت کتاب یک چیزی نوشته اند به ما هم بگویید، برای اینکه ما میینیم که شما ما را دعوت میکنید به خیر و صلاح، و خودتان نیستید اهلش. معلوم میشود یک مطلب دیگری در کار است. آن آقا گریه کرده است ـ از قراری که گفته اند و گفته است حاجی هیچ چیز دیگری نیست و ما فاسد هستیم. (صحیفه امام، ج18، ص13)
23302
نظر شما