وقتشه که شماره تو بگیرم و زنگ بزنم/ دلمو دزدیدی ،به کی پز میدی/ این بود موسیقی فاخر شب یلدا؟

کاربران یک بار دیگر سوال مهم خود را مطرح می‌کنند که معیار تلویزیون برای دعوت از این دست خواننده‌ها چیست و معرفی چنین آدم‌هایی در برنامه‌های پرمخاطب بر اساس کدام متر و معیار انجام می‌شود.

شاید به طور صریح بتوان عنوان کرد که طی سال‌های اخیر حوزه شعر و موسیقی دچار نوعی ابتذال گشته و دیگر زبان فاخر فارسی و موسیقی اصیل ایرانی جایی در بین برخی ترانه سراها و خواننده‌های امروزی ندارد، اما نکته‌ی در خور توجه حضور این مبتذل خوان ها، در برنامه‌های پرمخاطب رسانه ملی است. بعنوان نمونه حضور خواننده‌های نوپا نظیر «آرون افشار» و «فرزاد فرخ» در برنامه‌ یلدایی شبکه سوم سیما، و خواندن ترانه‌هایی هجو و بی محتوا بسیار جای تامل دارد. یلدا برای مردم ایران معنا و مفهوم خاصی دارد و این شب را پاسداشت سنت‌های اصیل ایرانی و ادبیات کهن فارسی میدانند. یلدا در میان مردم با خواندن اشعار فاخر شاعران بزرگ ایران زمین مانند حافظ خوانی گره خورده است، اما گویی مدیران صداوسیما این مهم را با برنامه های سخیف شبکه‌های ماهواره‌ای اشتباه گرفتند و در شب یلدا به جای اهمیت به جایگاه زبان و ادب فارسی، اشعار پوچ و بی مغز برخی ترانه سراهای گمنام را به خورد مخاطب دادند.

نمونه‌ای از ترانه‌هایی که از برخی شبکه‌های تلویزیونی پخش شده است:
«با انگشت همه نشون میدن منو ماه پیشونی قلبمو خوب زدی بردی پاک این دل شده مستو خراب تو ببین این دله نابو تو گول زدی بردی وقتشه دیوونه بشم به سیم آخر بزنم وقتشه که شماره تو بگیرمو زنگ بزنم نمی‌تونه سد کنه راهو کسی جلودارم نیست مثه تو یکی یدونه آخه تو این عالم نیست، حالیم نیست یالا پاشو بیا پیش من والا اون ناز و کرشمه رو ببینم ما را جادو می‌کنی والا چشمونه سیاهت کشته ما را آسمونو سنگ می‌زنم امشبو بارون بزنه هر کیو تو کوچه ببینم می‌گم اون جون منه نرگسو خبر می‌کنم عطرشو امشب بیاره ازش می‌خوام رو تن خونه عطرتو جا بذاره»

«نگو نه به دلم نگو نه نمی‌خوام به این زودی برم من اونم همونم همونی که تا آخرش گفت می‌مونم دلمو دزدیدی به کی پز میدی به من که واسه تو بد زمین خوردم که تو وایسی اسمتو آوردم رو تو قسم خوردم منی که از روز اولم اینجوری می‌خواستی دلم می‌خواد داد بزنم اسمتو فریاد بزنم تو کوچه پس کوچه‌ی شهر عشقِ تو رو جار بزنم وقتی تو می‌خندی می‌خوام دلمو از جاش بکنم اونی که جون میده برات آره منم آره منم دلم می‌خواد پیش من باشی تا ابد تا جونم بگه برات نمی‌تونم بمونم بی‌تو نگو نه نذار اشکه من درآد»

«صدای خنده‌هات هنوز توی گوشمه عطری که می‌زنی رو لباسیه که می‌پوشمه دیگه بدون من یه قدمم بر ندار یه چیزی بهت می‌گم این دفعه رو نه نیار هر بار این درو محکم نبند نرو این چشمای ترو نکن تو بدترو نفسم می‌بُره دل من دلخوره بی تو از دلهره هر دقیقش پُره بدون ِ تو بدون از این زندگی سیرم به جون هردومون نباشی از دست میرم درارو وا نکنو حرف رفتن نزن نه دیگه تا نکن به هر دلیلی بد با من»

این‌ها تنها گوشه‌ای از اشعاری است در چندوقت اخیر توسط برخی خوانندگان نه‌چندان مطرح در صداوسیمای جمهوری اسلامی پخش شده و متاسفانه آنچه در ویژه برنامه‌های شب یلدا شاهد بودیم ادامه روند ناثواب کنونی است و گویی قصدی بر تغییر این سیاست در میان تصمیم گیران سازمان وجود ندارد تا از پخش چنین ترانه‌هایی جلوگیری شود.

همین چندوقت پیش بود که رهبر انقلاب در دیدار شاعران از ولنگاری زبانی و ساخت لفظی بسیار نازل برخی ترانه‌ها و پخش آن‌ها از صداوسیما انتقاد کردند و فرمودند: «زبان فارسی قرن‌های متمادی است که عمدتاً به‌وسیله شاعران بزرگ حفظ شده و این‌گونه سالم و فصیح به دست ما رسیده است، بنابراین ما باید حرمت زبان را حفظ کنیم و اجازه نداریم با بی‌مبالاتی آن را به دست فلان ترانه‌سرای بی‌هنر بدهیم که الفاظ را خراب کند و بعد نیز با پول بیت‌المال در صداوسیما و دستگاه‌های دولتی و غیردولتی پخش شود.»

حالا با تاکید رهبری و انتقاداتی که بسیاری از کارشناسان و منتقدان نسبت به رواج چنین ترانه‌هایی دارند، باید منتظر بمانیم و ببینیم آیا صداوسیما همچنان محفلی برای پخش این دست از ترانه‌ها و آهنگ‌ها خواهد بود یا خیر.

23302