به گزارش خبرگزاری خبرآنلاین، همایش خدمات نواب و پادشاهان اوده (لکنهو) به زبان فارسی در دهلی نو (پایتخت هند) برگزار شد و سخنرانان در باره جنبه‌های مختلف خدمات نواب اوده و خدمات آنها به زبان‌های عربی و فارسی و اردو سخن گفتند.
در این همایش بیش از ۷۰ تن از استادان و پژوهشگران هندوستان مقاله ارائه دادند.
همچنین علیرضا قزوه به نمایندگی از خانه فرهنگ ایران در دهلی نو، شرکت و پیرامون نقش علمای شیعه در موفقیت‌های نواب اوده سخنرانی کرد و گفت: «۱۲ تن از نوابان اوده که ۱۳۰ سال بر سرزمین اوده، لکنهو، فیض آباد، الله آباد و... حکمرانی کردند، اولین حکومت شیعه در هند نبودند، بلکه در دوره آغازین حکومت مغول در هند، سلسله شیعیان چکان را داریم که با ۸ پادشاه به مدت ۳۳ سال در کشمیر حکمرانی کردند و اکبر گورکانی، این‌سلسله را با دسیسه برخی از علمای تندروی کشمیر منقرض کرد.»
وی افزود: «اگر سلسله نواب اوده هم در آغاز شکل‌گیری دوره مغول و در اوج قدرت اکبر تا شاه‌جهان شکل می‌گرفت، وضعی شبیه سلسله چکان پیدا می‌کرد و بسیاری از متعصبان آن را بر نمی‌تافتند.»
قزوه ادامه داد: «درباره احوال شخصیه و زندگانی او برخی منابع به‌ویژه منابع غربی با نظرداشت سیادتش و ایرانی‌بودن وی دچار تحریفاتی شده‌اند. با این وجود از خلال همین نوشته‌ها و به‌ویژه از ناحیه تذکره‌های ادبی عهد او می‌توان به بخشی از شخصیت فرهنگی و ادبی‌اش پی برد.»
وابسته فرهنگی ایران در هند همچنین درباره نقش علمای شیعه در فرهنگ هند گفت: «تحت تاثیر این فضای ارزشمند فرهنگی و نقش سازنده علمای بزرگ شیعه است که شاه عالم ثانی، آخرین پادشاه تیموری هند در سال ۱۲۷۰ قمری، اعلام تشیّع می‌کند و در نامه‌ای به ناصرالدین‌شاه می‌نویسد که شیعه شده و از پادشاه ایران در برابر دفع فتنه انگلیسی‌ها کمک می‌خواهد. در همین فضای فرهنگی اوده است که منشی‌نولکشور ناشر بزرگ هندی آن‌قدر در نشر و ترجمه آثار اسلامی و فرهنگی ایرانی و هندی توفیق دارد و آن‌قدر آوازه‌اش در جهان می‌پیچد که ناصرالدین‌شاه می‌گوید اگر من روزی به هند بیایم، یکی از دلایل آمدن من دیدن منشی نولکشور هندو خواهد بود.»
۵۷۵۷
نظر شما