تلویزیون باز هم بازنده شد

آنچه پوشش زنده آیین اختتامیه جشنواره سی‌وهشتم فیلم فجر از آنتن شبکه «نمایش» را تبدیل به یک کمدی ناخواسته کرد، نه اصل «ملاحظات» که کیفیت اعمال آن با چاشنی محافظه‌کاری بیش از اندازه بود.

اینکه دایره ملاحظات سیما به اندازه‌ای گسترده شده که حتی هم‌دردی فیلمسازی چون محمدحسین مهدویان با قربانیان تشییع پیکر حاج قاسم سلیمانی در شهر کرمان و یا انتقاد امیر آقایی نسبت به اظهارات مجری شبکه افق (که پیش‌تر روابط عمومی رسانه ملی هم آن را مردود دانسته بود) در آن «سانسوری» محسوب می‌شود، نه فقط نشان از اقدام اصولی رسانه ملی در حفظ چارچوب‌های خود را ندارد که بیشتر نشان‌دهنده یک وسواس و به تعبیر بهتر «هراس» است؛ هراسی که حتماً برای زنده بودن یک رسانه آفت محسوب می‌شود و در بلندمدت می‌تواند هزینه‌های بیشتری هم به همراه داشته باشد.

تمام بریده‌های سخنانی که احتمالاً از نظر ناظران تلویزیون بهتر بود به گوش مخاطب رسانه ملی نرسد، به فاصله چند ساعت با برچسب تبلیغاتی «اظهارات سانسورشده در سیما» با ضریب نفوذ چندبرابری در شبکه‌های اجتماعی و رسانه‌های مجازی بازنشر شد و این یعنی تأثیرگذاری عکس یک تصمیم.

۲۴۱۲۴۱