این بی اخلاقیها دارای زمینه است، ریشه آن را هم میتوان از بعد از فوت امام راحل در رفتار برخی از چهره های شاخص دید. این درحالی است که انتظار از بزرگان این است که ریشه بداخلاقی سیاسی را کم کرده، مردم و سیاسیون را به سمت مهربانی سوق بدهند.
با توجه به شرایطی که کشور از لحاظ داخلی و بینالمللی دارد، اگر با دقت به رفتارهای مردم نگاه کنیم میبینیم که رفتار آنها به سمت نامهربانی و خشونت میرود.
هنگامی که یک جامعه به سمت نامهربانی و خشونت برود، کمترین جرقهای میتواند سبب درگیریهای بزرگ شود که پایین آمدن نشاط جامعه نیز در این درگیریها تاثیرگذار است. حال هم که فقط چند روز تا انتخابات مجلس یازدهم باقی مانده است، هر جناحی که بداخلاقی کند، به جناح مقابل و رقیب خود تهمت بزند و تخریب کند، خشونت خرج کند، نه تنها خودش ضرر کرده است، بلکه در میزان مشارکت مردم در انتخابات نیز تاثیر میگذارد و به کشور ضربه میزند.
از سویی دیگر، با پیشرفت علم و فناوری، گسترش اطلاعات، همه کشورها مدام در حال رصد کردن و زیر ذرهبین بردن یکدیگر هستند، سیاسیون اگر بخواهند به این بداخلاقیها، اصرار بورزند، نظام را زیر سوال میبرند و خوراک برای بیگانگان فراهم میکنند.
این عمل نیز دو وجه منفی دارد. اول آن که مردم ایران را یک ملت عصبی و نظام را یک نظام غیرکارآمد به دنیا معرفی میکنند؛ دوم نیز به دین آسیب میزنند. حتی گاهی دیده میشود که این بداخلاقیهای سیاسی از سوی افرادی رخ میدهد، که لباس دین و روحانیت بر تن دارند. این موضوع هم در داخل کشور و هم در جهان، تصورات بدی ایجاد کرده است چرا که فکر میکنند دین کارآمدی اخلاقی ندارد.
به همه سیاسیون توصیه میکنم، که به حق اظهارنظر همدیگر احترام بگذارند و حقوق هم را رعایت کنند. همه جناحهای سیاسی را آدم حساب کنند و فکر نکنند آسمان باز شده و فقط یک گروه خاص از آن پایین آمده است.
*فعال سیاسی اصلاح طلب و نماینده ادوار مجلس
۲۷۲۱۵
نظر شما