مریم فکری:
«هدف‌گذاری ایجاد بیش از 2 میلیون فرصت شغلی در بودجه 90»، وعده‌ای است که چند روز پیش از زبان معاون پارلمانی رییس‌جمهور شنیدیم؛ مساله‌ای که دستیابی به آن، نیازمند ایجاد و پیش‌بینی زیرساخت‌های لازم در بودجه آتی است.
اشتغال و کاهش نرخ بیکاری، امروز به دغدغه‌ای برای دولت تبدیل شده است و حتی برای آن، به سراغ «نهضت ایجاد اشتغال» رفته‌اند؛ چراکه در حال حاضر حدود ۳ میلیون نفر در کشور بیکار هستند.
البته اعلام وجود ۲ میلیون و ۹۰۰ هزار نفر بیکار در کشور از سوی محمدحسین فروزان‌مهر، معاون اشتغال وزیر کار و امور اجتماعی در دی امسال در حالی مطرح شده که هنوز هیچ آمار رسمی از نرخ بیکاری وجودندارد و آخرین آمار، مربوط به بهار و ۶/ ۱۴ درصد است.
از این نکته غافل نمانیم که اواخر بهمن با وجود امتناع مرکز آمار ایران از اعلام نرخ بیکاری، رییس‌جمهور در گفت‌وگوی زنده تلویزیونی، نرخ بیکاری را نزدیک به ۹ تا ۱۰ درصد و افراد جویای کار را ۲ میلیون و ۴۰۰ هزار نفر دانست.
به گفته احمدی‌نژاد، اگر بخواهیم مشکل بیکاری را دو ساله حل کنیم، باید سالی ۲ میلیون و ۴۰۰ هزار شغل ایجاد کنیم تا در اوایل سال ۹۲، به نرم مناسب دست یابیم.
تصویر آینده اشتغال نیازمند اعلام نرخ بیکاری
حال که قرار است سند دخل و خرج یک سال آینده کشور در مجلس بررسی شود، یکی از بخش‌هایی که باید بیش از پیش مورد توجه قرار گیرد، اشتغال و جهت‌گیری‌های بودجه روی آن است؛ بودجه‌ای که هیچ سرفصل و ردیفی برای اشتغال ندارد و تنها به پرداخت تسهیلات و منابع صندوق توسعه ملی و بودجه عمرانی اکتفا کرده است.
جبار کوچکی‌نژاد، عضو کمیسیون برنامه و بودجه مجلس در این باره می‌گوید: «تصویر آینده اشتغال و جهت‌گیری بودجه ۹۰ نسبت به آن، نیازمند دانستن نرخ بیکاری است. کمیسیون تلفیق تازه کار خود را روی بودجه آغاز کرده و توجه‌مان بیشتر روی سمت و سوی بودجه در بخش‌های مختلف و سرمایه‌گذاری‌های سال آینده است. در زمینه اشتغال هم ما از مراکز مختلف سوال کردیم که نرخ بیکاری چند درصد است و به دلیل این‌که نمی‌توانستند رقم دقیق نرخ بیکاری را اعلام کنند، ما نمی‌توانیم بگوییم در آینده به چه نقطه‌ای در رابطه با اشتغال خواهیم رسید.»
کوچکی‌نژاد توضیح می‌دهد: «پیش‌بینی‌ها این است که در سال ۹۰، رشد اقتصادی به ۸/ ۳ تا ۴ درصد برسد. از سوی دیگر، با توجه به سیاست‌های کلی اصل ۴۴ و برنامه پنجم، در پایان برنامه باید به رشد اقتصادی ۸ درصد دست یابیم که اگر این اتفاق بیفتد، تولید و اشتغال زیادی خواهیم داشت. اما این‌که دولت عنوان می‌کند اشتغال تا ۲ سال آینده ریشه‌کن می‌شود، من فکر می‌کنم منظور، سرعت در بحث ایجاد اشتغال است؛ چراکه بیکاری را نمی‌توان در عرض دو سال حل کرد. من بعید می‌دونم تا یکی دو سال آینده بتوانیم به رشد بالای اشتغال برسیم، چون اشتغال نیازمند سرمایه‌گذاری است.»
درمان موقت درد بیکاری با تسهیلات
در لایحه بودجه سال آینده، حجم بودجه عمرانی ۴۷ هزار و ۵۰۰ میلیارد تومان در نظر گرفته شده و قرار است منابع منابع صندوق توسعه ملی هم در جهت تولید و کاهش نرخ بیکاری استفاده شود. موسی‌الرضا ثروتی، عضو کمیسیون برنامه و بودجه مجلس می‌گوید: «در حال حاضر منابع صندوق توسعه ملی ۱۳ هزار میلیارد دلار و برای سال آینده هم حدود ۱۴ هزار میلیارد دلار پیش‌بینی شده است که در مجموع منابع صندوق به ۲۷ هزار میلیارد دلار می‌رسد. از سوی دیگر، دولت ۴۷ هزار و ۵۰۰ میلیارد تومان برای بودجه‌های عمرانی در نظر گرفته است که این منابع، اشتغال خوبی را در جامعه ایجاد می‌کند.»
کوچکی‌نژاد هم معتقد است که منابع صندوق توسعه ملی، پشتوانه بزرگی برای اقتصاد کشور در بخش اشتغال و تولید است، اما در عین حال تاکید می‌کند: «تحقق اشتغال، به منابع بودجه بستگی دارد، این‌که درآمدهای پیش‌بینی شده در بودجه تا چه اندازه محقق شود.»
اما محمدحسین فرهنگی، دیگر عضو کمیسیون برنامه و بودجه، نگاه دیگری نسبت به این موضوع دارد و عنوان می‌کند: «عمده رویکردی که در زمینه اشتغال در لایحه بودجه وجود دارد، در راستای تسهیلات بانکی است؛ در حالی که به‌نظر می‌رسد این تاکید کافی نیست و باید مجموعه‌ای از اقدام‌ها از جمله تقویت شهرک‌های صنعتی و بهبود فضای کسب‌وکار پیش‌بینی می‌شد. در این زمینه‌ها شاهد اتفاق مهمی نیستیم. من معتقدم تسهیلات تا حدودی می‌تواند در ایجاد اشتغال موثر باشد و حتی در خیلی از موارد، به ایجاد اشتغال منتهی نمی‌شود، بلکه مشاغل موجود برای حل مشکل خود، رو به تسهیلات می‌آورند.»
فرهنگی با تاکید بر این‌که سرفصلی با عنوان اشتغال در بودجه سال آینده وجود ندارد، می‌گوید: «اگر بخواهیم تنها با توسعه فعالیت‌های عمرانی به اشتغال دست پیدا کنیم، رویکرد صحیحی نیست، زیرا توسعه فعالیت‌های عمرانی فقط به‌طور موقت می‌تواند باعث ایجاد اشتغال شود؛ در حالی که منظور از ایجاد اشتغال، اشتغال پایدار است.»
/36
نظر شما