سخنی با شهردار درباره بحران احتمالی آینده تهران

یادتان می آید بارها نوشتم پادگان های درون شهر را بوستان شادی نکنید یا حداقل مجموعه امکانات آنها را برای بحران حفظ کنید. حقیقتا نیازی برای تکرار مکرارات نمی بینم و فقط به یادداشت های اخیر خودم در خبر انلاین اشاره می نمایم : جناب شهردار، با ساخت «پارک-پادگان ٠٦» موافقت فرمایید
این جناب شهردار که من در این مدت شناختم، انسانی خبره، علمی و دانا و بسیار توانمند است. لذا توجه ایشان را به این امر معطوف میدارم. بنده اهل تعارف نیستم. یادداشت هایم کاملا شاهد این مطلب بوده که در کار تعارفی با کسی ندارم، چون یک معلم ساده و یک محقق ساده تر هستم.
از سالها پیش بنده در خصوص عدم تبدیل پادگان هایی که به دلایل گوناگون به شهر پس داده و تخلیه می شوند هشدار داده ام و امروز با وجود واگیر کرونا شاید به اصل این تلاش ها و یادداشت ها بشود کمی بیشتر  پی برد!

بله، امروز کشور و شهر تهران با بیماری واگیر داری که از کرونا ویروس وارد بدن شده و در مواردی منجر به مرگ می شود روبرو هستیم و همانگونه که می دانیم ظرفیت محدود اماکن و تخت های درمانی در حال حاضر و اگر نه امروز، در صورت ادامه بیماری بزودی معضل بزرگی برای شهر تهران و دیگر شهرهای کشور خواهد شد. نمودار سازمان بهداشت جهانی برای این بیماری - درست یا غلط - برای کشور ما مطابق شکل زیر است:

توجه به تعداد زیاد بیماران و زمان پیک بیماری نگران کننده است. حال با ظرفیت های محدود درمانی چه باید کرد؟ تازه برای سانحه زلزله در تهران آمارها وحشتناکتر است. تا ١/٥ ملیون کشته و ٤/٣ میلیون زخمی هم تخمین داریم!

فرض کنیم فقط درصدی از این آمار رخ دهد. اسکان موقت این افراد کجا خواهد بود؟ چند سوله مدیریت بحران شهرداری پاسخگو خواهد بود؟ یا اگر کرونا کماکان جولان دهد تکلیف بیماران نیازمند به بستری شدن چه خواهد بود؟ کجا این افراد بستری خواهند شد؟ بنده با بدنه شهرداری تهران و عملکرد بسیار ضعیف برخی از معاونت ها فعلا کاری ندارم، البته در زمان لازم به آنها هم اگر عمری بود به عنوان یک تهرانی خواهم پرداخت. ولی چون به شهردار دانشگاهی با عملکرد کاملا حساب شده و منطقی (response-based approach)  ایشان در مدت شهردار بودنشان ایمان آورده ام، در خواست مجدد می نمایم با توجه به عین بحران احتمالی که در روبرویمان و احتمال رخداد دیگر سوانح در گستره تهران محتمل است عنایتی به این بحث داشته باشند.

مطلب دیگر اینکه، توجه داشته باشیم که تمرین در کرونای ایران همانند بحران حاصله از یک حمله بیولوژیک انسان ساز می تواند برای کشور در آینده راهگشا باشد و تمام تجربیات طبق دستور مقامات کشوری می بایستی  مکتوب و در یک بانک و پایگاه اطلاعاتی وسیع  جمع آوری و در اختیار پژوهشگران و دستگاه های اجرایی قرار بگیرد.
امیدوارم این تجربیات در تهران هم به عنوان پایتخت میلیونی کشور به صورت کامل اجرا شود. انشاالله؛ نگرانی ویروس در کشور و تهران میلیونی از یک طرف و نگرانی زلزله احتمالی در تهران از سوی دیگر، امثال بنده را بیشتر متوجه بحران زلزله می نماید. لذا تمام این اقدامات را برای آن روز وحشتناک ضروری می دانم.

* استاد نمونه کشور در مهندسی سازه، زلزله و مدیریت بحران