نوروز امسال یکی از بهترین و زیباترین نوروزهای عمر این بنده بوده است. نعمت های فراوان و برکات و عنایات ویژه حق در این ایام مشمول همه مردم جهان شده و شکرگزاری عمیق و صمیمانه ما را طلب می‌کند.
رواج این بیماری فراگیر آیات و نشانه های ارزشمندی را برای ما آشکار کرد. ما فهمیدیم بسیاری از چیزهایی که به آن عادت کرده ایم، بسیاری رسوم و آداب و بایدها هیچکدام ارزش ذاتی ندارند و نبودشان مفیدتر از بودنشان است. ما فهمیدیم باید نسبت به آنچه که می خوریم و آنچه به آن دست می ساییم و کسانی که می بینیم، باید دقیق و حساس باشیم و فهمیدیم به همین ترتیب باید نگران آنچه می شنویم، آنچه می گوییم و آنچه می بینیم و می خوانیم باشیم.
فهمیدیم کسانی که با آنها مصاحبت و معاشرت داریم بر سلامت جسم و روح ما اثر گذارند. این آیت و ابتلای الهی به ما آموخت نمی توانیم تنها نگران سلامت خود باشیم و اگر دیگران بیمار شوند و در معرض بیماری باشند سالم و سلامت ماندن ما غیر ممکن است. همین موضوع به ما یادآوری کرد اگر کسی در هر گوشه جهان تحت ظلم باشد، مغموم باشد؛ فقیر باشد، گرسنه و اسیر باشد، عریان و گریان باشد، شاد و خندان و موفق بودن ما بی معناست و در آسایش و امان بودن ما توهم و غیر ممکن است.
ما در این روزها فهمیدیم بسیار عمیق و بنیادین به هم وابسته ایم و برد و پیروزی ما در همه امور، در توفیق و سعادت یکایک مردمان این جهان است.
نظر شما