احمدی‌نژادی‌هایِ پیدا و پنهان، در سودای ریاست بر مجلس یازدهم

حسام رضایی- حضور چند چهره‌، با سابقه فعالیت در دولت های نهم و دهم، در میان راه یافتگان به مجلس یازدهم، رنگ و لعاب خاصی به نهاد پارلمان بخشیده است. این گروه که در اصطلاح عامیانه به «احمدی نژادی» ها یا دولتمردان احمدی نژادی شهره هستند، هرچند به لحاظ کمی اقلیت به شمار می آیند اما برای تصرف جایگاه های مهم مجلس آینده، میتوانند رقیبی قدرتمند برای دیگران باشند. 

در اقلیت اما پردردسر
مرتضی تمدن چهره نزدیک به احمدی نژاد ۵ روز مانده به انتخابات دوم اسفند ۹۸ در گفتگو با «خبرآنلاین» ضمن رد هرگونه ارتباط میان لیست های انتخاباتی با شخص رئیس دولت های نهم و دهم، درباره سودای وزرای دولت او برای راه یابی به مجلس، گفت: «این ظرفیت آقای احمدی نژاد بود که از همه نظرات در کابینه خود استفاده کردند، اما اینکه این افراد، چه آنها که فاصله گرفتند و چه آنها که رابطه دوستانه ای دارند بخواهند در فضای انتخابات و در بحث لیست ها با نام آقای احمدی نژاد ورود پیدا کنند از سوی ما مورد تایید نیست.»

با وجود این اظهارنظر، پس از سال ها و با آغاز به کار مجلس یازدهم در ۷ خرداد ۹۹، میتوانیم دوباره از یاران پایبند یا حتی توبه کرده از مسلک محمود احمدی نژاد، نشانه هایی در قدرت بیابیم. احمدی نژاد هرچند خودش چند سالی میشود از قدرت به دور است و در فاز اپوزیسیون به سر میبرد و حتی یک بار برای کاندیداتوری به دست گرفتن مجدد زمام قوه مجریه رد صلاحیت شد، لیکن با حضور همزمان چندین چهره مطرح دو دولتش در مجلس آینده، بار دیگر نامش بر سر زبان ها افتاده است. 

حضور تازه افرادی مانند علی نیکزاد(وزیر راه از سال ۹۰ تا ۹۲)، فریدون عباسی(رئیس سازمان انرژی اتمی از سال ۸۹ تا ۹۲)، سیدشمس الدین حسینی(وزیر اقتصاد از سال ۸۷ تا ۹۲) و رضا تقی پور(وزیر ارتباطات از سال ۸۸ تا ۹۱) در کنار دو چهره ای که سابقا حضور در مجلس را تجربه کرده اند یعنی حمیدرضا حاجی بابایی(وزیر آموزش و پرورش از سال ۸۸ تا ۹۲) و عبدالرضا مصری (وزیر رفاه از سال ۸۵ تا ۸۸) می تواند نوید شکل یابی اقلیتی قدرتمند در پارلمان آینده را بدهد.

نیکزاد و حسینی دو چهره بالقوه برای ریاست 
هر چند همه این چهره های نامبرده، مشخصا در جرگه اصولگرایی تعریف میشوند اما شنیده ها دال بر آن است که این گروه، بالقوه می تواند به مجموعه مستقل کوچک اما بسیار تاثیرگذار در مناسبات مجلس آینده تبدیل شود به گونه ای که برای به دست گرفتن جایگاه های تراز مجلس یعنی کرسی های هیئت رئیسه و ریاست کمیسیون های مهم، به چانه زنی های پشت پرده و رقابت بپردازد.

علاوه بر این برخی شنیده ها نیز حاکی از آن است که برخی از همین چهره ها، از مدتها پیش برای کسب ریاست مجلس مشغول رایزنی با سایر نمایندگان هستند. در این میان نام دو نفر بیشتر از بقیه شنیده می شود؛ علی نیکزاد و سیدشمس الدین حسینی. بنا به روایت ها نیکزاد و حسینی با انجام رایزنی های پشت پرده، مشغول بالابردن شانس خود برای رقابت با گزینه هایی مثل قالیباف، آقاتهرانی و میرسلیم بر سر ریاست مجلس هستند. 

در این میان البته نمی توان از تلاش های حاجی بابایی نیز عبور کرد. او در همین مجلس فعلی که لیدری اصولگرایان را نیز برعهده داشت، برای تکیه بر کرسی ریاست خیز برداشت اما ناکام ماند. و با چندین دوره سابقه پارلمانی شاید حتی خود را محق تر و مدعی تر از دیگر دولتمردان احمدی نژاد در مجلس بداند.

وزرای سابق در میان مشتی جویای نام 
از یک منظر متفاوت اگر بخواهیم به صحنه مجلس یازدهم بنگریم، واقعیت این است که احمدی نژادی های این مجلس، درست است که در اقلیت فاحشی قرار دارند اما در میانه نمایندگان جویای نام مجلس یازدهم، آنها به لحاظ احراز پست های وزارتی و سازمانی سطح بالا در گذشته، خود را برای تصدی رأس مجلس یک سر و گردن از بقیه محق تر و شایسته تر میبینند و یا حتی اگر احمدی نژادی ها، خود نتوانند به پست های کلیدی مثل ریاست مجلس برسند، برای تعیین سرنوشت سایر پست ها مثل نواب ریاست، یا خود مدعی شوند یا اینکه وزن رای های لازمه را در سبد مدعیان، کم و زیاد کنند.

احمدی نژادی های مخفی
نیکزاد، حسینی، عباسی، تقی پور، حاجی بابایی و مصری فقط آن دسته از احمدی نژادی هایی هستند که مشخصا کارگزار دولت های محمود احمدی نژاد بودند و برخی استانداران و فرماندهان و مدیران رده میانی او نیز راهی بهارستان یازدهم شده اند. یقینا اگر به این گروه، نام افرادی مانند مرتضی آقاتهرانی و رفقای پایداری اش که از چهره های حامی احمدی نژاد بوده اند اضافه کنیم، سمبه احمدی نژادی ها برای کنش گری در مجلس آینده پر زورتر نیز خواهد شد. 
  1727215