باباچاهی می‌گوید، مجموعه‌ای از سروده‌های کوتاهش را که او از آن‌ها به عنوان «شعرک» یاد می‌کند، با عنوان «بیا برویم گوش‌ماهی جمع کنیم» به نشر شروع سپرده است. او به ایسنا توضیح داد که این شعرها ویژگی خاص خودشان را دارند و از نظر کمی در حد و اندازه‌ی «هایکو» هستند؛ اما از لحاظ مسائل زیبایی‌شناسی و کیفی از «هایکو» متأثر نیستند.
باباچاهی همچنین اخیرا از ارائه‌ی مجموعه شعر «گل ِ باران ِ هزارروزه» به انتشارات مروارید خبر داده و گفته بود که این اثر شامل 70 شعر است و در سرآغاز کتاب، دو گفت‌وگو ارائه شده که به جای پیش‌گفتارآمده است.
او افزوده بود: مجموعه شعر «گل ِ باران ِ هزارروزه» با کتاب «پیکاسو در آب‌های خلیج فارس» تفاوت دارد و بیش‌تر می‌شود این اثر را همراه «هوش و حواس گل شب‌بو برای من کافی است» و «فقط از پریان دریایی زخم زبان نمی‌خورد» یک سه‌گانه دانست که با هم پیوندها و وجوه مشترک زیادی دارند. این اثر همچنین در عین حالی که در ادامه کارهای قبلی‌ام است، از سویی وجه «عشق» را از آن حذف کرده و در پی نوآفرینی‌های دیگری بوده‌ام. این اثر حول چند نکته نفی باورمداری و عدم ارائه پاسخ قطعی به پرسش‌ها یا توقع مخاطب است.
علی باباچاهی سال 1321 در شهرستان کنگان، استان بوشهر به دنیا آمده است. از او پیش‌تر، مجموعه‌های شعر «در بی‌تکیه‌گاهی»، «جان و روشنایی‌های غمناک»، «از نسل آفتاب»، «آوای دریامردان»، «گزینه اشعار»، «منزل‌های دریا بی‌نشان است»، «نم‌نم بارانم»، «عقل عذابم می‌دهد»، «قیافه‌ام که خیلی مشکوک است»، «رفته بودم به صید نهنگ»، و «پیکاسو در آب‌های خلیج فارس» منتشر شده است.
60
نظر شما