باباچاهی: هیچ‌چیز بدتر از شاعر پیر نیست

این شاعر که در خبر حضور یافته بود درباره تجربه‌های شاعری‌اش سخن گفت و یادآور شد: «کلمات در چنگ من هستند، همان‌طور که خشت و مصالح در دست معمار است.»
 
او می‌گوید که این سال‌ها اعتماد بیشتری در سرایش شعر دارد و در مقایسه با گذشته دیگر سراسیمگی ندارد.

بابا چاهی درباره مجموعه شعر «از نسل آفتاب» یادآور شد: «وقتی بر می‌گردم به عقب نگاه می‌کنم می‌بنیم که این مجموعه به نظمر مصنوع است، انگار حرفی برای گفتن نداشتم ولی برای این‌که عقب نمانم شعرها را نوشته‌ام به همین دلیل جز چند شعر از آن کتاب که با آن‌ها ارتباط برقرار می‌کنم بقیه گوشایی‌اش مصنوع است.»
 
سراینده «گل باران هزار روزه» می‌گوید که الان آن سرآسیمگی در او نیست و خیلی راحت‌تر و با اعتماد به نفس بیشتری شعر می‌گوید، چرا که احساس می‌کند حرف برای گفتن دارد؛ زیرا مدام مطالعه می‌کند.

او درباره شاعرانی که در طول سال‌های شاعری‌شان تنها یک نکته را تکرار می‌کنند توضیح داد: «بعضی شعرا در طول حیات شاعری فقط یک نکته هست که آن‌را می‌گویند، اما یک شاعر موفق یک نکته نامکرر می‌گوید این در حالی است که شاعر غیرحرفه‌ای یک نکته را مکرر می‌کند، برای همین وقتی می‌گویند هر کس خمیر مایه‌ای دارد درست است. بعضی‌ها پزشک هستند اما پزشکان موفقی نیستند، در مورد شعر هم همین طور است هر شاعری خمیره‌ای دارد که در طول سالیان آن را ورز می‌دهد، حالا بعضی‌ها انگشت‌هایشان را برای ورز دادن آن خمیر خوب نگه می‌دارند، یکی ممکن است در هفتاد سالگی هم خوب ورز دهد یکی ممکن است در صد سالگی. مثلا انگشت اخوان در اواخر عمرش کند می‌شود یا حتا شاملو در «مدایح بی‌صله» حرف‌هایش مکرر است.

او می افزاید:« به همین دلیل هیچ چیز بدتر از شاعر پیر نیست، شاعر پیر به شاعری گفته می‌شود که می‌تواند سی ساله هم باشد ولی پیر باشد. می‌توانم فهرستی از شاعرانی که دچار جوانمرگی ادبی شده‌اند نام ببرم. اما در این میان منوچهر آتشی غیر این بود، او در سطح خودش تا آخرین لحظه انگشت‌هایش کار می‌کرد، اگر صورتش را نشان نمی‌دادی و فقط انگشت‌هایش رانشان می‌دادی انگار جوان بود.»

مشروح این گفتگو در روزهای آینده منتشر می شود.

57244