این شاعر که در خبرآنلاین حضور یافته بود یادآور شد: «یک شاعر موفق یک نکته نامکرر می‌گوید. شاعر غیرحرفه‌ای یک نکته را مکرر می‌کند، برای همین وقتی می‌گویند هر کس خمیر مایه‌ای دارد درست است.»
علی باباچاهی ادامه داد: «بعضی‌ها پزشک هستند، اما پزشکان موفقی نیستند. در مورد شعر هم همین طور است. هر شاعری خمیره‌ای دارد که در طول سالیان آن را ورز می‌دهد، حالا بعضی‌ها انگشت‌هایشان را برای ورز دادن آن خمیر خوب نگه می‌دارند، یکی ممکن است در هفتاد سالگی هم خوب ورز دهد یکی ممکن است در صد سالگی هم خوب ورز دهد، مثلا انگشتان اخوان در اواخر عمرش کند می‌شود، یا حتی شاملو در «مدایح بی صله» حرف‌هایش مکرر است، به همین دلیل هیچ چیز بدتر از شاعر پیر نیست.»
این شاعر متذکر شد: «شاعر پیر به شاعری گفته می‌شود که می‌تواند سی ساله هم باشد ولی پیر باشد. می‌توانم فهرستی از شاعرانی که دچار جوانمرگی ادبی شده‌اند نام ببرم، اما منوچهر آتشی غیر از این بود. او در سطح خودش تا آخرین لحظه انگشت‌هایش کار می‌کرد، اگر صورتش را نشان نمی‌دادی و فقط انگشت‌هایش را نشان می‌دادی انگار جوان بود.»
متن کامل این گفت‌وگو را می‌توانید اینجا مطالعه کنید.
58244
نظر شما