برخورداری از ادبیات نخبگانی امتیاز دولت خاتمی بود و فقدان ادبیات مردمی ضعف آن. در مقابل برخورداری از ادبیات مردمی امتیاز دولت ارزش‌گرای نهم و دهم بود و فقدان ادبیات نخبگانی ضعف آن. ادبیات نخبگانی خاتمی اگرچه میان او و مردم کمکم فاصله انداخت و دغدغههای اصلاحطلبان و مردم را کاملا متفاوت از هم رقم زد، اما همین ادبیات بانی بحثهای تئوریک و جدالهای عمیق تئوریک بود. در درون بدنه اصلاحات و در میان جوانان اصلاحات جوششی در راستای تدوین و تبیین همین مفاهیم تئوریک شکل گرفته بود. سخن در چیستی جامعه مدنی و حقوق شهروندی و آزادی بیان و... بود.
احمدینژاد البته مفاهیمی غنی را مطرح و همان ارزشهای انقلاب را زنده کرد اما ادبیات او بیش از آنکه ادبیاتی نخبگانی باشد، مردمی بود. جدای از این، دولت کمتر فرصت بحث و گفت‌وگو با دانشگاهیان را فراهم آورد. مرکز بررسیهای استراتژیک فعالیت درخور توجهی انجام نداد و حتی کمی بعد نامش به مرکز بررسیهای راهبردی تقلیل یافت. در موضوعات عظیمی چون طرح تحول اقتصادی مجموعه مدون یا کتاب و دفترچهای که بخواهد نخبگان را مخاطب خود قرار دهد و واجد ادبیات نخبگانی باشد، منتشر نشد و...
14
نظر شما