آیا پاسخ‌های منوچهر هادی در برابر انتقادها، قانع‌کننده است؟ انکار تعداد زیاد منتقدان منوچهر هادی در تازه‌ترین واکنش خود، در اینستاگرامش پستی منتشر کرده و در بخشی از آن نوشته: «عده اندکی از مخاطبان محترم اعتقاد دارن که در این سریال هنوز هیچ اتفاقی نیفتاده».
نمی‌توان با انکار این موضوع که عده «زیادی» از مخاطبان به سریال «دل» انتقاد دارند، نقطه ضعف مهم اثر را نادیده گرفت. گفتیم که منوچهر هادی تا به حال در صفحه شخصی یا مصاحبه‌هایش درباره ریتم کند سریال توضیح داده است. احتمالاً اگر تعداد منتقدان «اندک» بود، هادی به آن‌ها پاسخ نمی‌داد. واکنش‌های مختلف او به این موضوع اثبات می‌کند که چنین فضایی در میان تماشاگران درباره سریال وجود دارد.
علاوه بر این، منوچهر هادی در برنامه «کافه آپارات» به صراحت گفت که از قسمت ۴-۵ تا قسمت ۱۰، وقتی متوجه شده انتقادات زیاد است و حوصله مخاطب سر می‌رود، تصمیم گرفته سه قسمت از سریال کم کند و این مجموعه را از ۴۳ قسمت به ۴۰ قسمت کاهش دهد. قطعا این کارگردان به خاطر عده‌ای اندک، تعداد قسمت‌های سریال خود را کوتاه نمی‌کند! گذشته از همه این‌ها، منوچهر هادی کافی است نگاهی به نظرات همین پست اینستاگرامی خود بیندازد تا بار دیگر به نظر واقعی مخاطبان پی ببرد.
توجیه نقطه ضعف یکی دیگر از پاسخ‌های منوچهر هادی، توجیه کند بودن سریال با استفاده از مضمون عاشقانه آن است. او گفته: «ریتم کُند در ذات این کار است، یک نفر عاشقانه در کافی‌شاپ نشسته و مشغول صحبت است، این وسط بلند شود چند لگد هم بزند؟ چنین چیزی امکان ندارد. وقتی دو نفر مشغول صحبت عاشقانه هستند یا یک نفر به دیگری پیشنهاد ازدواج می‌دهد، چگونه می‌توان ریتم را تند کرد؟»
هادی مدتی پیش در برنامه رادیویی «صحنه» هم به اکشن نبودن سریال اشاره کرده بود و به تازگی در گفت‌وگو با فریدون جیرانی در برنامه اینترنتی «کافه آپارات» نیز چنین پاسخی داده است. قطعا اکشن نبودن و نبود صحنه‌های تعقیب‌وگریز در یک اثر نمایشی، با راکد بودن قصه و کندی آن بسیار متفاوت است. عاشقانه بودن داستان یک اثر با پیشرفت مناسب داستان یا کافی بودن زمان مفید آن منافاتی ندارد. بنابراین این توجیه مناسبی برای داستان کم‌اتفاق و فیلم نامه کُند نیست.
تصور تخریب و خصومت شخصی منوچهر هادی هدف از انتقادها را تخریب او و کارش دانسته است. مدتی پیش یک منتقد سینما در انتقاد از کم بودن زمان مفید سریال «دل» توئیتی منتشر کرد و نوشت: «از سر کنجکاوی دقایق مفیدش را محاسبه کردم، با حذف صحنه‌های موسیقی (کلیپ‌طور)، آن چه دیده‌اید و آن چه خواهید دید و فلش بک‌ها، با اغماض حدودا ۲۹ دقیقه روند داستان‌گویی این قسمت بوده». اگرچه این توئیت در محافل رسانه‌ای بازتاب فراوانی داشت، اما مشابه آن را بسیاری از اهالی رسانه و مخاطبان نوشته‌اند.
منوچهر هادی بعد از این اظهارنظرها در پستی نوشت: «سریال «دل» بالاترین بازدید در نمایش خانگی. همچنان منتقدان و رقبای بی‌اخلاق به هر قیمتی قصد تخریب کارمون رو دارن». وقتی منتقدان، مخاطبان و اهالی رسانه، هم سو با یکدیگر درباره نقطه ضعفی مانند کم بودن زمان مفید سریال یا قصه نحیف آن اتفاق نظر دارند، اهدافی مانند تخریب یا نقدهای غرض‌ورزانه معنی ندارد. زمانی که تحلیل‌ها، بر اساس میزان دقیقه‌های سریال و مستند باشد، دیگر نمی‌توان نام آن را صرفا سلیقه یا دشمنی گذاشت. دیده شدن یعنی رضایت مخاطب؟ منوچهر هادی همچنین به میزان بیننده‌های سریال «دل» نیز استناد کرده است.
او گفته بود: «بعد از قسمت هفدهم با ۲۵ میلیون دقیقه در فیلیمو رکورد زدیم، این رقم در قسمت نوزدهم به ۲۶ میلیون دقیقه رسید و باز هم در قسمت بیستم رکورد قبلی خودمان را شکستیم. این نشان می‌دهد که سریال مخاطب دارد که چنین اتفاقی می‌افتد». او در برنامه «کافه آپارات» هم دنبال کردن سریال توسط مخاطبان را نشانه علاقه آن‌ها به سریال دانست. این در حالی است که صرف داشتن تماشاگر و دیده شدن سریال دلیل رضایت مخاطبان نیست. تماشاگری که از ابتدا سریال را تماشا کرده، می‌خواهد سرانجام شخصیت‌ها را بداند. به علاوه آماری که وی اعلام کرده، تنها بنابر اعلام رسمی، قابل پذیرش و تأیید است. همان طور که بعد از انتشار یکی از خبرها درباره تعداد بینندگان سریال «دل»، سرویس فیلیمو بدون اشاره مستقیم به نام این مجموعه، در اطلاعیه‌ای اعلام کرد که آمارهای مربوط به میزان بینندگان آثار، تنها از طریق روابط عمومی این سرویس وی‌اودی اعلام می‌شود و دیگر آمارها مورد تأیید این سرویس نیست.
۱۷۳۰۲
نظر شما