فارغ از مخالفت وسیع و علنی برخی مخالفان که طیفی از معاندان تا مقامات پرمدعای سابق را تشکیل می دهند، اما عمده انتقادات اعم از مخالف و موافق، نشان می دهد که این قرارداد می تواند تاثیرات بسیاری در حوزه اقتصادی و حتی اجتماعی و سیاست خارجی ایران به جای گذارد که بیانگر درستی مسیر جمهوری اسلامی ایران در اتخاذ راهبرد اقتصادی رقابت‌ساز برای سرمایه گذاران خارجی به منظور پیشرفت و جبران عقب ماندگی های اقتصاد کشور است.
چنانچه به سوابق رابطه ایران و چین نگاهی داشته باشیم و این قرارداد را نقطه عطف این مناسبات قرار دهیم به وضوح نقش برجسته برجام در این قرارداد برجسته است. تا پیش از تصویب برجام در مجلس شورای اسلامی و تائید شورای نگهبان و اجرای آن توسط دولت، رویکرد چین با ایران دقیقا منطبق بر مفاد قطعنامه های ظالمانه سازمان ملل بود به طوریکه حتی درتوسعه میدان نفتی آزادگان به تعهدات خویش عمل نکرد اما بلافاصله و اندک زمانی پس از تصویب برجام، رئیس جمهور این کشور به ایران سفر و در دیدارهایی با مقامات عالی رتبه زمینه استفاده حداکثری از برجام را فراهم کرده که می توان قرارداد همکاری ایران و چین را از میوه های برجام برشمرد.
برجام به عنوان یک توافقنامه بین المللی درون خود ظرفیت هایی را ایجاد کرده است که استفاده به موقع و بجا از این ظرفیتها بر عهده ذینفعان این توافقنامه است و عدم استفاده نیز از ارزش های چنین توافق بین المللی نمی کاهد. چنانچه با خروج آمریکا از برجام استفاده از این ظرفیت برای این کشور مسدود شده و در سوی دیگر دو کشور ایران و چین بدون توجه به بی تعهدی و بدعهدی کشورهای غربی درصدد استفاده حداکثری از ظرفیت های آن به منظور تقویت و گسترش مناسبات خود هستند.
انعقاد این قرارداد با لحاظ منافع ملی و مصالح عمومی کشور و همچنین بر اساس سه اصل عزت، حکمت و مصلحت و رویکرد رقابت سازی برای سایر قدرت های سرمایه گذار در دیگر زمینه ها می تواند نقطه قوت و ارزشمند برجام را مشخص کرده و روبنای مستحکم توسعه محور بر زیربنای برجام باشد.
* منتشر شده در کانال تلگرام نویسنده . ۲۰ تیر ۱۳۹۹
نظر شما