شاید نام «محمود اردلان» را بارها شنیده باشید، چه در قالب بازیگر و چه در قالب طراح صحنه های اکشن و جنگی برخی سریال ها و فیلم های سینمایی. اما او در سریال «مختارنامه» بیشتر با ایفای نقش زهیر بن قین شناخته و به شهرت رسید. نقشی که ردپای آن تا سالها در کارنامه کاری اردلان بر جای خواهد ماند. او برای بازی در این سریال انتخاب شده بود و نقش پسرعموی مختار را در قسمت های ابتدایی بازی می کرد اما رفته رفته داوود میرباقری پیشنهاد طراحی صحنه های جنگی و در ادامه باز یدر نقش زهیر بن قین را به او می دهد و او هم می پذیرد.
با اردلان که این روزها مشغول فعالیت در پشت صحنه سریال «سلمان» است، درباره سه نقشی که در مختارنامه داشته است گفت و گو کردیم.
چطور شد که آقای میرباقری از میان بازیگرهایی که برای انتخاب این نقش داشتند، شما را برای ایفای این نقش انتخاب کردند؟
-یک شب که آقای میرباقری به همراه آقای اسکندری در شاهرود بودند با من تماس گرفتند و گفتند بیا درباره نقش زهیر صحبت کنیم. وقتی رفتم گفتند برای نقش زهیر بن قین، پرویز پرستویی را در نظر داریم و می خواهیم بدانیم چقدر زمان می خواهید تا به او شمشیرزنی و اکشن را یاد بدهید؟ گفتم آنطور که شما می خواهید چیزی حدود پنج سال اما خب تمام تلاشم را می کنم تا زودتر این اتفاق بیفتد. فردای آن روز آقای اسکندری گفت اگر خودت را گریم خاصی کنم و چهره ات کاملا تغییر کند و صدایت هم دوبله شود، حاضری نقش زهیر را بازی کنی؟ و قبول کردم. در ادامه گریم شدم و گریم بسیار سختی بود آن هم در گرمای ۶۰ درجه شهر طرود و با آن لباس ها.
برای ضبط این سکانس ها، تمرین هم داشتید؟
-بله حدود یک ماه برای همان یک سکانس تمرین می کردم تا کاملا آماده باشم.
کلیت بازی شما در نقش زهیر شامل چند سکانس بود؟
-سکانس خیمه، ظهر عاشورا و نماز امام حسین (ع)، جنگ قبل و بعد از نماز ظهر عاشورا، شب عاشورا که اما صحبت می کنند و چراغ ها را خاموش می کنند تا هر که می خواهد برود. حتی برای سکانس وهب خیلی تمرین کردیم و سکانس سختی بود و خیلی هم خوب درآمد.
قطعا چهره واقعی شما با چهره گریم شده در نقش زهیر تفاوت های بسیاری دارد. زمانی که چهره گریم شده خودتان را در آینه دیدید، اولین واکنش تان چه بود؟ و چه کار کردید؟
-بعد از چهار ساعت گریم اولین واکنشی که داشتم این بود که جلوی آینه ایستادم و خودم را که دیدم داشتم از هوش می رفتم، چون چشم ها و صدا برای خودم بود اما کلیت چهره ام فرد دیگری بود و واقعا وحشت می کردم. اما بعدها عادت کردم و آقای میرباقری دیالوگ های زیادی نوشته بودند و گفتنش آن هم روی اسب سخت بود و هدایت جنگ و ... همه در کنار هم کار دشواری بود. از طرفی جنگ با این شمشیرها که همه از جنس آهن بود کار خطرناکی بود و باید کاملا حواسمان را جمع می کردیم چراکه اگر یک لحظه به بدن یا سر فردی اصابت می کرد زخمی می شد. آنجایی که سکانس های جنگی را داریم ضبط می کنیم، بازیگران باید کار با شمشیر را آموزش دیده باشند و اگر بازیگری فرار کند که سریال خنده دار می شود و اگر هم بخواهد از خودش دفاع کند که باید این کار را به خوبی بلد باشد. ما در این سریال کلی شمشیر خورد کردیم و کلی نیزه شکاندیم اما خدا را شکر هیچ کسی صدمه ای ندید.
زمانیکه نقش زهیر به شما پیشنهاد شد چقدر با این شخصیت آشنا بودید؟
-در همان زمان درباره این شخصیت تحقیق هایی انجام دادم و بعد اینکه در فضای صحرای کربلا قرار گرفتم و گیرایی و جذبه این شخصیت را از نزدیک دیدم همه چیز فرق کرد. حتی برای آن سکانس ها آب نخوردم که خشکی لب ها و دهانم واقعی باشد و با اینکه خیلی سخت بود به خاطر طبیعی درآمدن نقش و اینکه واقعا دوستش داشتم، این کار را کردم.
یکی از سکانس های معروف زهیر نیز به شب عاشورا و حضور در خیمه امام (ع) برمی گردد که امام چراغ ها را خاموش کردند و فرمودند هر آنکس که نمی تواند ما را فردا همراهی کند، برود. قرار گرفتن در فضای خیمه امام (ع) آن هم در شب عاشورا برای شما چه حسی داشت؟
-اصلا قابل بیان نیست و نمی توانم بگویم. بازیگر باید هنر بیان و تغییر چهره و ... را به خوبی بداند و تا جایی که می تواند خود را به نقش نزدیک کند.
همه ما واقعا کربلا و قیام امام حسین (ع) را در ذهنمان تصور کردیم، اما شما این شانس را داشتید که این واقعه را از نزدیک و به صورت بازسازی شده ببینید. از حسی که موقع بازی کردن در این سکانس ها داشتید برایمان بگویید.
-در آن مدت زمانی که سکانس های مربوط به کربلا را می گرفتیم نزدیک به دو ماه تا صبح نمی خوابیدم و حال و هوای عجیبی داشتم. از طرفی حقوقی که می گرفتیم اصلا تمام نمی شد آنقدر برکت داشت. در حالیکه خیلی کارها انجام دادیم که به دو روز نرسیده همه حقوقمان تمام شده و اصلا برکت نداشته است.
۲۴۱۲۴۱
نظر شما