به گزارش خبرگزاری خبرآنلاین، جکسون دیل دبیر سیاست خارجی واشنگتن پست در یادداشتی با عنوان «پمپئو بدترین وزیر خارجه تاریخ آمریکا است» به ارزیابی رهبری مایک پمپئو در مدت ریاست خود بر وزارت امورخارجه آمریکا پرداخته و نوشت:
پمپئو نتوانست در مذاکرات با کره شمالی موفقیتی بدست آورد و کمپین فشار حداکثری وی علیه ایران نیز شکست خورد. او حتی نتوانست در این مدت سیاست‌های ضد ونزوئلایی خود را اجرا و موجب سقوط دولت مادورو شود. با احتمال زیاد پمپئو با بلندپروازی زیاد به نامزد شدن در انتخابات 2024 می اندیشد و بدون شک امیدوار است تا سرانجام نتایج تمامی بلایای دیپلماتیک خود را متوجه ترامپ کند.
دیل در این یادداشت می‌نویسد:
مایک پمپئو را باید به حق دیپلمات ارشد سیاست های شکست خورده دولت ترامپ در عرصه سیاست خارجی به شمار آورد.
در دوره مسئولیت او در مقام وزارت خارجه آمریکا؛ نه مذاکرات با کره شمالی به نتیجه رسید و نه سیاست فشار حداکثری علیه جمهوری اسلامی مفید فایده افتاد و نه تلاش برای سرنگون ساختن دولت ونزوئلا به ثمر نشست.
درون وزارتخانه هم؛ دهها پست در وزارت خارجه خالی ماند و پمپئو نتوانست آنها را پر کند. صدها دیپلمات حرفه ای پاکسازی سیاسی شدند.
احترام به اصول اخلاقی در وزارت خارجه آمریکا در دوران تصدی پمپئو در پایین ترین سطح خود بوده است.
طبق یک نظرسنجی بعمل آمده از کارکنان این وزارتخانه، بین سالهای ۲۰۱۶ تا ۲۰۱۹ میلادی به میزان ۳۴ درصد بر شمار کارکنانی که معتقدند مقام های ارشد این وزارتخانه صادق و درستکار نیستند افزوده شده است.
ادله فراوانی می تواند علل افت محبوبیت پمپئو در وزارتخانه متبوعش باشد. پمپئو برخی مصوبات کنگره را زیر پا گذاشت. قانون منع فروش سلاح به عربستان را دور زد. در مواردی کارمندانش را مامور انجام کارهایی برای خود و همسرش کرد و دست آخر هم بازرس کل وزارتخانه را که مامور تحقیق در زمینه تخلفات قانونی بود اخراج کرد.
پمپئو در ادامه این روند هفته گذشته یک دسته گل دیگر به آب داد و در کنوانسیون ملی جمهوریخواهان یک مرز اخلاقی دیگر را هم عبور کرد و حتی به رهنمودهای صریح قانونی وزارتخانه متبوع خودش هم عمل نکرد و در سخنرانی اش به دروغ ادعا کرد: توافق دیپلماتیک اخیر اسرائیل و امارات "معامله ای است که نوادگان ما در کتاب های تاریخ خود درباره آن خواهند خواند". البته؛ اگر نوادگان ما اهمیتی به موضوع خاورمیانه بدهند!
حقیقت این است که پمپئو چشم به انتخابات ریاست جمهوری۲۰۲۴ دوخته است و قصد نامزدی برای آن دارد. با همین آینده نگری، او دارد نهایت تلاشش را می کند تا تمام کاسه کوزه ها را بر سر ترامپ بشکند به خصوص اگر ترامپ در انتخابات نوامبر امسال رای نیاورد.
اما پمپئو هرگز نباید از زیر بار مسئولیت شانه خالی کند.
درست است که این سیاست خارجی ترامپ است. اما سکاندار این کشتی پمپئو است. اوست که دارد کشتی سیاست خارجی ترامپ را هدایت می کند و اتفاقا در پاره ای از موارد بدترین خسارت ها را بر پیکر دیپلماسی آمریکا ظرف دهه های اخیر وارد آورد. شاخص ترین آنها، ضربه ای است که بر روابط آمریکا با نزدیکترین متحدانش وارد کرده است.
یقینا مشخص ترین شاهد مثال این مدعا؛ بحث ها و رای گیری اخیر شورای امنیت در مورد ایران بوده است. تلاش دولت ترامپ برای متقاعد ساختن اعضاء شورای امنیت برای تمدید تسلیحاتی جمهوری اسلامی ره به جایی نبرد.
این رای گیری نشان داد پمپئو مقامی است که سیاست های آمریکا را به در بسته و به یک کوچه بن بست رهنمون کرده است.
تنها ۱۳ روز بعد از تصدی پمپئو در مقام وزارت خارجه دولت ترامپ؛ آمریکا از توافق هسته ای ایران خارج شد و سیاست فشار حداکثری اعمال شد. سیاست فشار حداکثری "مهر و نشان و امضاء" دوره کاری پمپئوست.
نتیجه رای گیری شورا؛ حقارت بار و کاملا یکطرفه علیه قطعنامه پیشنهادی آمریکا بود. نکته قابل توجه این رای گیری، این بود که انگلیس، آلمان و فرانسه پشت آمریکا را در این رای گیری خالی کردند. پمپئو هم گفت: " این متحدان ترجیح دادند در کنار آیت الله ها بایستند".
یک هفته بعد پمپئو فشار را بیشتر کرد و به شورای امنیت تاکید کرد که آمریکا درصدد است به یکی از مفاد توافق هسته ای که به یکی از طرف های امضا کننده توافق اجازه می دهد تحریم های سازمان ملل را دوباره برقرار کند استناد کرده حتی با وجود آنکه واشنگتن دیگر عضوی از برجام نیست.
این یعنی مقدمه چینی برای یک جدال دیگر در شورای امنیت.
هفته پیش رئیس شورای امنیت اعلام کرد که شورا این بدعت آمریکا را رد می کند و آن را غیرقانونی می داند.
واکنش آمریکا چه بود؟ صدور یک بیانیه دیگر و متهم کردن نزدیکترین متحدان به همصف شدن با تروریستها.
"دانیل فراید" مسئول سابق اروپا در وزارت خارجه آمریکا در این باره معتقد است: پمپئو ظاهرا خیلی از تفرقه انداختن خوشش می آید.
فراید ادامه می دهد: تا آنجایی که من به خاطر دارم؛ روابط آمریکا با اروپا تا این اندازه بد نبوده است.
به هر حال؛ دوره انتظار ۳۰ روزه شورای امنیت در مورد تصمیم گیری در مورد ایران آخر سپتامبر به انتها می رسد. در آن زمان دولت ترامپ لابد تاکید خواهد کرد که تحریم های جهانی ایران با قوت هرچه تمامتر بازگردد. قطع به یقین؛ آنجا هم اکثر کشورهای جهان از جمله دموکراسی های بزرگ دنیا به این حکم آمریکا بی اعتنایی خواهند کرد.
آنگاه آمریکا یک منزوی آشکار خواهد بود و روایت مایک پمپئو بدترین وزیر خارجه تاریخ در اوج معنا دادن قرار خواهد داشت.
310 310
نظر شما