هدفمند کردن یارانه ها در بخش حمل و نقل تدبیر بیشتری نیاز داشت

در این نشست نایب رئیس کمیسیون اقتصادی مجلس شورای اسلامی، نماینده وزارت صنایع و معادن، رئیس اتاق ایران، اعضای کمیسیون‌های تخصصی اتاق ایران و تشکل‌های اقتصادی وابسته به این اتاق، حضور داشتند

آنچه در ادامه خواهد آمد اظهار نظری است که از اینجانب در  میزگرد تخصصی نقد و بررسی اثرات اجرای قانون هدفمند کردن یارانه‌ها و تاثیر آن بر نظام  تولید مطرح شد:

بخش حمل و نقل به علت نبود تعزیرات قابل کنترل نیست، بنابراین اولین جایی بود که با اعتصاب توانستند قیمت‌های خود را بالا ببرند.

بحث هدفمند کردن یارانه‌ها در این بخش اگر با تدابیر دیگری بود بسیار به نفع اقتصاد کشور بود، اما این‌گونه نشد و افزایش قیمت صورت گرفت.

در حمل ونقل شهری افزایش قیمت حامل‌های انرژی به شرط توسعه وسایل نقلیه عمومی بسیار مفید و موثر بود، اما شرایط این‌گونه پیش نرفت و پیش‌بینی ما هجوم مردم به اتوبوس‌ها و مترو است.
بنابراین نه تنها بهبودی در ترافیک حاصل نشد، بلکه شرایط بدتر شد و نارضایتی شهری بالا رفت.
در حمل و نقل جاده‌ای نیز به علت تکنولوژی قدیمی و مصرف سوخت بالا، در هر سال حداقل به هر ماشینی 30 میلیون تومان یارانه پرداخت می شود.

انحصار در تولید خودرو و ممنوعیت واردات و تعرفه‌های بالا سبب شد قیمت ماشین‌های صنعت حمل و نقل حدود 30 درصد افزایش یابد، بنابراین افزایش قیمت‌های حامل انرژی به شرطی که مقدمات آن فراهم شود، مفید فایده خواهد بود.
در برنامه پنجم اتاق پیشنهاد داده شد واردات ماشین‌های دست دوم سه سال کار کرده آزاد شود، اما به نظر نمی‌رسد این کار صورت گیرد.