حمله به ایران، یک اقدام فاجعه بار است/سه دلیلی که حمله نظامی را عملی نمی‌کند

به گزارش خبرگزاری خبرآنلاین، نشریه آتلانتیک در تحلیلی با عنوان «حمله به ایران، یک اقدام فاجعه بار است» نوشت:

 به گزارش نیویورک تایمز، مشاوران دونالد ترامپ هفته گذشته او را از یک حمله موشکی به ایران پشیمان کردند. این خبر از یک سو یک خبر خوب و از سوی دیگر یک هشدار است. ترامپ که نتوانست برنامه هسته ای ایران را متوقف کند شاید تا قبل از پایان دوره ریاست جمهوری اش دست به اقدام خطرناکی بزند. با کنارگذاری یا به کارگیری افرادی که اخیرا در پنتاگون صورت گرفته باید گفت که مهم نیست چه کسی در اتاق فرمان باشد، حمله به تاسیسات ایران واقعا فاجعه بار است.

با خروج دولت ترامپ از توافق هسته ای هیچ یک از دوازده بندی که مایک پمپئو برای رسیدن به یک توافق بهتر اعلام کرده بود، برآورده نشد. بسیاری از کشورها از خروج ایالات متحده متقاعد نشدند. ساز و کار فشار حداکثری در سست کردن بسیج نیروهای ایرانی در عراق و لبنان و سوریه بازماند. حمایت از تروریسم، نقض حقوق بشر و بی ثباتی های منطقه ای ایران نیز کاهش نیافت. بلکه بر عکس، ایران با متوقف کردن کشتی ها در تنگه هرمز، حمله به تاسیسات نفتی عربستان و حمله به نیروهای آمریکایی پس از ترور سلیمانی، فعالیت بیشتری را در منطقه از سر گرفت.

حالا ترامپ ممکن است به بهانه گزارش اخیر آژانس انرژی اتمی مبنی بر رسیدن ذخایر اورانیوم با غنای پایین ایران به بیش از 12 برابر مقدار مجاز، بهانه ای برای حمله به ایران داشته باشد.

پمپئو سرگرم سفر به اروپا و خاورمیانه است. اگرچه سفرهای اخیر او  برچسب "برنامه آزادی های مذهبی در سرتاسر جهان" خورده است،  اما سویه دیگر سفرهای او می تواند تلاش برای توافق بر سر قلمرو، حریم هوایی و یا پایگاه هایی باشد که در صورت حمله به ایران به آن ها نیاز خواهد بود.

حمله به ایران به سه دلیل وحشتناک است، بنا به این دلایل است که چنین حمله ای حتی توسط دولت بی پروای ترامپ نیز نامحتمل به نظر می رسد؛

اول، برنامه تسلیحات هسته ای ایران از نظر جغرافیایی پراکنده است. کلیدی ترین تجهیزاتش در اعماق زمین هستند و آژانس های اطلاعاتی ایالات متحده اطلاعات نارسایی پیرامون آنها دارند. یعنی از بین بردن کامل برنامه هسته ای ایران نیازمند به کارگیری یک کارزار نظامی چند هفته ای است. چنین کارزاری نیازمند همکاری کشورهای اروپایی یا خلیج فارسی است که موافقت آنها دور از انتظار است. پس از حمله اخیر ایران به تاسیسات عربستان، کشورهای منطقه با انتقام جویی نظامی ایالات متحده مخالفت کردند. اخیرا هم محمد جواد ظریف گفته است که ترامپ رفتنی است اما ما همیشه اینجا هستیم.

دوم، اگرچه ایالات متحده روش هایی برای مجازات ایران بدون نابودی زیرساخت های هسته ای اش دارد اما آن گزینه ها جذابیت کمی دارند. ایالات متحده می تواند یک ناوگان دریایی از موشک های زیر دریایی یا هوایی را علیه اهداف نظامی ایران به کار بندد بدون اینکه از پایگاه متحدان یا حریم هوایی آنها استفاده کند. با این حال، این دسته از حملات نمادین بوده و خطر حملات تلافی جویانه را در پی دارند. اگر ایران یک برنامه هسته ای مخفی داشته باشد، رهبران کشور ممکن است در پاسخ به حمله احتمالی واقعا از آن استفاده کنند. ایران همچنین می تواند شلیک موشک های مرسوم یا حمله به پایگاه های ایالات متحده در عراق را از سر بگیرد و از مهماتش علیه تجهیزات فرماندهی سنتکام استفاده کند. دولت عراق می تواند به نشانه اعتراض خواستار خروج نیروهای امریکایی شود، درخواستی که ممکن است توسط دولت های بحرین و قطر نیز پیش کشیده شود. در نتیجه پیش بینی قدرت آمریکایی و روابط امنیتی زیربنایی اش در خاورمیانه دشوار خواهد بود. ایران به خاطر ترور قاسم سلیمانی انتقام کوچکی گرفت، رهبران کشور در پاسخ به یک حمله به قلمرو ایران، با تمام توان انتقام خواهند گرفت.

سوم، یک حمله نظامی بدون پیش بینی یک حمله قریب الوقوع و بدون گرفتن تایید سازمان ملل یا حتی ائتلافی از متحدان امریکایی هم برای خود ایالات متحده و هم برای ترامپ و تیم مشاوران او گران تمام خواهد شد. حتی عربستان سعودی هم تمایلی به همکاری با ترامپ در این زمینه ندارد. رئیس جمهور منتخب جو بایدن نیز از حمله بی دلیل به ایران پشتیبانی نخواهد کرد. بنابراین ترامپ در دوره انتقال قدرت، سنت سیاست خارجه دو حزبی ایالات متحده را بیش از پیش مورد بی مهری قرار خواهد داد. رئیس جمهور تازه ایالات متحده هرگونه حمله احتمالی به دستور ترامپ را محکوم می کند و آن سیاست را بی اعتبار می شمارد. به این ترتیب، ایران در پایان این دور از ریاست جمهوری ترامپ در جایگاه بهتری قرار خواهد گرفت.

 پس از چهار سال ناکامی در محدود کردن برنامه هسته ای ایران، ترامپ با یک حمله به ایران تنها اوضاع را بدتر می کند. ترامپ و پشتیبانانش تنها موفق شده اند که ایالات متحده را منزوی کنند نه ایران را. دیپلماسی چیزی فراتر از عملی کردن خواست ها و مجازات دولت هاست. دیپلماسی همچنین نیازمند جلب حمایت کشورهایی است که برای موفقیت سیاست شما ضروری است.

310 310