محمد حسین‌پور با یادآوری تجربه قبلی خود گفت: در موضوع مرگ نهنگ در بندر مغان در سال ۲۰۰۶ من هم به نمایندگی از دانشگاه بندرعباس در تیم بررسی علت مرگ نهنگ حضور داشتم که در آن مقطع پس از انجام نمونه‌برداری و آزمایش و مکاتبه با برخی از دانشگاه‌های خارجی و ارسال نمونه و عکس از اسکلت نهنگ توانستیم پس از سه ماه به علت اصلی مرگ نهنگ پی ببریم. از همین‌رو نمی‌توان انتظار داشت علت مرگ اخیر نهنگ‌ها به سرعت مشخص شود.
وی ادامه داد: فعلاً همه‌چیز در حد فرضیه است اما پیش‌بینی بنده این است که یکی از دلایل اصلی مرگ این نهنگ‌ها که اتفاقاً از گونه براید بوده‌اند، حضور آنها در مسیر کریدور کشتی‌های خلیج فارس است و ضربه‌ای که پروانه کشتی به مهره‌های آنها وارد می‌کند می‌تواند موجب مرگ‌شان شود.
این فعال محیط زیست در ادامه افزود: اتفاقاً موضوعی که باید مورد تحقیق علمی قرار گیرد مرگ نهنگ‌های براید است که باید بررسی شود که آنها به علت شنا در قسمت‌های کم‌عمق با کشتی‌ها برخورد می‌کنند و همین سبب مرگ‌شان می‌شود یا دلایل دیگری دارد.
حسین‌پور به ضرورت تشکیل کارگروهی از متخصصان در هنگام بروز چنین حوادثی اشاره کرد و گفت: اتفاقی که در این شرایط رخ می‌دهد اظهارنظرهای غیر دقیق و خارج از حوزه تخصص افراد است؛ باید کار توسط یک گروه متخصص و به صورت دقیق انجام شود. اخیراً فیلمی منتشر شده که در آن فرد ادعا می‌کند این نهنگ‌ها به علت گیر افتادن در تورهای صیادی تلف شده‌اند. با توجه به اینکه هیچ نشانی از تور و طناب بر روی بدن هر دو نهنگ وجود ندارد این نمی‌تواند علت مرگ آنها باشد. از طرفی ادوات صیادی تحمل و توان بالا کشیدن چنین نهنگ غول‌پیکری را ندارند.
وی با تاکید بر پرهیز از شتاب‌زدگی تاکید کرد: نباید کار تحقیقی و علمی را فدای منافع کرد. باید با نمونه‌برداری از هر دو نهنگ و انجام آزمایش‌های بافتی و مقایسه آنها با هم، به علت اصلی پی برد که ناشی از ضربه، آلودگی، بیماری، تشعشعات، سروصدا یا عامل دیگری بوده است. در این شرایط نباید دنبال این باشیم که کار را سریع جمع کنیم.
۴۷۲۳۱
نظر شما