مردم زیادی در تهران هنوز خیابان شهید مطهری را می‌گویند تخت طاووس، و خیابان شهید بهشتی را می‌گویند عباس‌آباد و این اصلا بی‌حرمتی به آن دو شخصیت نیست بلکه تداوم حیات ذهنی خیابان است.
تغییر نام خیابان به استاد محمدرضا شجریان یا محمد مصدق هم غلط است. خیابانی که پنجاه سال نامش چیز دیگری بوده، در ذهن مردم عوض نمی‌شود.
این تغییر نام خیابانها هم فقط به درد این می‌خورد که کار نمادین به عنوان گزارش کار ارائه شده و بعد که با مخالفت روبه‌رو شد، بهانه برای انجام نشون کارهای دیگر فراهم شود: نمی‌گذارند کار کنیم.
مصدق خیابان نمی‌خواهد، شجریان خیابان لازم ندارد. آدمی که پنجاه سال پس از مرگش سالی چند کتاب درباره او چاپ می‌شود و آدمی که فرهنگ آوازی ایران با او قوت می‌گیرد، خیابان لازم ندارد.
نامگذاری خیابان ابزاری فرهنگی برای تقویت انسجام اجتماعی و نه تشدید منازعه سیاسی در سطح اجتماعی است.
اگر نامگذاری خیابان ابزاری برای تقویت انسجام اجتماعی باشد، تغییر نام خیابان از استاد شجریان به شهید فخری‌زاده هم ضدانسجام و ابزار تفرقه‌افکنی و رویارویی اجتماعی است. چرا شهید و هنر، و شخصیت‌های مورد احترام اقشار اجتماعی مختلف را رو در روی هم قرار می‌دهید؟
سیاست فرهنگی و اجتماعی ایران امروز برخلاف کارکرد چنین سیاستی در حکومت‌های بالغ و توسعه‌یافته که به دنبال تقویت انسجام و کمرنگ کردن تضادهای اجتماعی است، فقط بر طبل منازعه می‌کوبد. جامعه را شقّه شقّه نکنید.
* عضو هیئت علمی دانشگاه شهید بهشتی
نظر شما