در رابطه با مبحث کودک آزاری که اخیرا نیز چند مورد از آن را شاهد بوده‌ایم باید به این نکات توجه داشت که تعرض به کودکان با تعرض به افراد بالغ تنها این تفاوت را دارد که کودکان به علت عدم امکان دفاع به پوشش قوای عمومی بیشتر نیاز دارند.
دولت ایران به کنوانسیون حقوق کودک و اصلاحیه آن ملحق شده اما با توجه به این که شرط الحاق را امکان بی اثر پنداشتن موادی از کنوانسیون که با مقررات ایران مغایر باشد قرار داده است، ناچار قسمت هایی از این کنوانسیون در معرض نفی خواهد بود و اشکال مهم این است که در بسیاری از موارد حکم قضیه و تعاریف و مسائلی نظیر آن - که مقولاتی آغازین و ابتدایی است - نظری و محل مناقشه هستند.
در عین حال قانون مصوب سال 1381 که ضمن آن در مورد کودک آزاری و تعرض به کودکان مقرراتی برقرار شده تا حد زیادی خلاء قانونی را پر کرده است هر چند که برخی نظریات کمیسیون مشورتی اداره حقوقی قوه قضاییه اعمال شدید مقررات قانون مذکور را تا حدی دشوار ساخته است.
مع ذلک اگر مراجع قضایی در اعمال ضوابط موجود جدی باشند و با ثبات عمل اقدام کنند شاید با مشکل زیادی به عنوان خلاء قانونی مواجه نباشیم.
البته باید پذیرفت بحث معافیت پدر از قصاص در قتل فرزند کماکان به عنوان یک معضل بزرگ باقی است. به نظر می رسد با توجه به این که این ضابطه نیز در جای خود محل تامل و مناقشه بسیار را دارد، می توان در مورد آن فکری کرد که البته این بر عهده قانونگذار است.
نظر شما