به جای انشقاق به دنبال ارتقای سینما باشیم

نگاهی به فروش تاسف‌بار فیلم‌‌های سینمایی اکران اول امسال (به غییر از «جدایی نادر از سیمین» و «اخراجی های 3» ) نشان از ادامه بحران در سینمای ایران دارد .

طبیعی است که فروش خوب نه عالی تنها دو فیلم اکران اول امسال که قابل پیش‌بینی نیز بودند سیاستگذاران و اصناف جدیدالتاسیس سینمایی را از تدبیر در ارائه راه حل‌های برون‌رفت از بحران سینما را به غفلت ببرد .

فروش میانگین روزانه چهار تا پنج میلیون تومان در سینماهای تهران از سوی فیلم‌های تازه اکران شده نشان از ادامه مخاطب گریزی در سینماهای کشور دارد و همچنان اعتقاد راسخ دارم که اثرات هدفمند کردن یارانه‌ها در سینمای ایران در حال خودنمایی است . اشاره داشته‌ام که این جراحی بزرگ اقتصادی که لازمه پیشرفت کشور است اگر باتدبیر در حوزه سینما همراه نشود باعث خسارت‌های جبران‌ناپذیری بر حوزه تولید و توزیع و بالاخص نمایش سینمای ایران خواهد گذاشت و فروش  خوب دو فیلم امسال به معنای اشتباه در تحلیل فوق نیست.

این دو فیلم در امسال تنها توانسته‌اند نزدیک به سه میلیون مخاطب به سینماها وارد کنند، اما در سال 88 فیلم «اخراجی‌ها2» به تنهایی پنج میلیون مخاطب و «درباره الی...» نزدیک به یک میلیون مخاطب روانه سینماها کردند ، مطمئن هستیم دو فیلم «جدایی نادر از سیمین» و «اخراجی‌ها3» نهایتا تا پایان اکران‌شان نمی‌توانند در مجموع به مخاطب چهار میلیون نفری دست پیدا کنند و یکی از دلایل مهم کاهش دو میلیون مخاطب در مقیاس اکران سال 88 را می‌توان هدفمند کردن یارانه‌ها عنوان کرد.

البته برای تحلیل درست این ادعا لازم است به تحقیقات و پژوهش‌های علمی روی آورد، اما تا آن زمان تهدید دیگری را نمی‌توانم برای این کاهش شناسایی کنم.

دوستان عزیز مسئول:برای موفقیت این طرح عظیم اقتصادی در سینمای ایران تدبیر و تحلیل و ارائه راهکار های کاربردی همانند کاهش هزینه سینماها و هزینه سینما رفتن مخاطبان و اختصاص 20 درصد از ظرفیت نمایش در سینماها به فیلم خارجی حداقل اولویت‌های برنامه‌ریزی است . لطفا بجای قلب واقعیت‌ها و انشقاق در سینما به دنبال برنامه‌ریزی برای ارتقای سینما و اتحاد در سینما باشیم.