شب‌های قدر و حفظ شان روحانیت

روزی  به من گفت چرا نماز جمعه ما نمی آیی. جمعه ای درایام انتخابات سال 76 رنج سفر برخود هموار کردم و در صفوف به هم فشرده دشمن شکن مامومین ایشان نشستم. امام جمعه عزیز در خطبه ها با طرح شرایط رییس جمهور مطلوب طوری مصداقی پیش رفت که معلوم بود مطلوب ایشان اقای ناطق نوری است و مردود ایشان اقای خاتمی.

مرد روستایی میانسالی با دست های پینه بسته در کنارم نشسته بود به من گفت میخواهد بگوید به ناطق رای بدهید ولی رای ما خاتمی است. ومن به این می اندیشیدم که دوست فاضل و خوش فکرمن چرا به اشتباه وارد بحثی شده که مصداق مورد نظرش رابه مردم عیان بگوید و افراد حتی درسطح عوام هم نظرش را انکار کنند.
دوستان به خاطر دارندکه در آن سال تقریبا همه محافل مذهبی دست به دست داده بودند که آقای ناطق از صندوق بیرون بیایند و ازفرصت منابر ایام عزاداری کمال استفاده را بردند ولی نتیجه چیز دیگری بود.
این که گاهی روحانیون و ائمه جمعه و جماعات فکر می کنند حرفشان صددرصد تحلیل های فردی و گروهی و اجتماعی مخاطبین آنها راتحت تاثیر قرار می دهد برداشت درستی نیست.البته منکر تاثیر محدود آن نیستم ولی درسطح وسیع تر آنها را در موضع جانبداری گروهی و حزبی قرار می دهد واز نقش مرشد و راهنمای دینی و اخلاقی دور می سازد.

اینک ستادکرونا که تصمیمات سنجیده و بسیار نسنجیده ای هم میگیرد برآن شده تا شبهای قدر را آزادی رفت و آمد و تجمع بدهد. انشاالله از نظر بهداشتی خداوند به مردم و کادر درمان بیمارستان ها رحم کند که بهایی کلان برای اینگونه تصمیم ها نپردازند ولی نکته مهم دیگر توصیه بنده به عنوان برادر کوچکتر به واعظین و روحانیونی است که اداره این مراسم رابه عهده دارند. انشاالله حداکثر تلاش بفرمایند که مراسم را در کوتاه ترین مدت ممکن جمع کنند و مردم به خانه هایشان برگردند و از سوی دیگر در تهییج مردم برای شرکت در انتخابات مطابق نظر خود عمل کنند ولی از زنده باد و مرده باد گفتن نسبت به افراد مطرح برای نامزدی ریاست جمهوری پرهیز کنند که چه بسا تبعات حیثیتی مناسبی برای انها نداشته باشد. من جرب المجرب، حلت به الندامه.