روایت علی لاریجانی از استعفایش از شورایعالی امنیت ملی در دوره احمدی نژاد و قطعنامه های دوره جلیلی

به گزارش خبرگزاری خبرآنلاین، علی لاریجانی کاندیدای انتخابات ریاست جمهوری در کلاب هاوس جدال داغ درحال پاسخگویی به سوالات است.

بخش هایی از این گفتگو را بخوانید:

سوال مسعود براتی: شما در توییت‌تان از رفع تحریم‌ها گفتید، این مسئله با دبیری شما در شورای عالی امنیت ملی و دستآورد شما که بحث ارجاع پرونده ما به شورای امنیت بود تناقض دارد. این را چگونه توضیح می‌دهید؟

لاریجانی: من اول خواهش می‌کنم که خانم‌ها به شکل برابر در بحث حضور داشته باشند. وضع قطعنامه‌ها روشن است، آقای جلیلی هم این مطلب شما را فرموده بودند. کافی است که قطعنامه‌ها را بخوانید موضوع عجیبی نیست. مثلا قطعنامه ۱۹۲۹ جزو بدترین قطعنامه‌های شورای امنیت در طول تاریخش بود. یعنی همه فعالیت‌های بانکی و بیمه‌ای را تحریم کردند و اجازه بازرسی محموله ایرانی به کشورهای مختلف دادند.

یا در بخشنامه ۱۸۰۳ همه مذاکرات تجاری دچار تحریم شد، این احتیاج به کاوش دارد. اما قطعنامه‌های قبلی خیلی از گروه مشکلات مردم نبود و روی مسئله هسته‌ای تمرکز می‌شد. این داستان ربطی به بانک‌ها نداشت. چرا در سعدآباد و پاریس انقدر عقب نشینی صورت گرفت؟ چون یک زنجیره از سانتریفیوژ نداشتیم.

ما تازه فروردین ۱۳۸۵ توانستیم سانتریفیوژ بخریم. آن زمان ما مجبور به مقاومت بودیم چون جلو آمده بودند. اما وقتی دیدند اراده ما قوی است در تاریخ ۲۱/۰۴/۱۳۸۵ وزیر خارجه آمریکا گفت که آماده مصاحبه هستند. قطعنامه اول زمان شروع جنگ ۳۳ روزه رخ داد، ما در آن زمان در بروکسل در حال مذاکره بودیم.

وقتی آن‌ها دیدند که در جنگ ۳۳ روزه نمی‌توانند موفق شوند آقای کیسینجر یک نامه‌ای نوشت که قطعنامه باید صادر شود، یعنی دلیل این موضوع خارجی بود. 

درباره دو قطعنامه دیگر هم باید بگویم که متاسفانه در داخل کشور در بحث هسته‌ای اختلاف نظر به وجود آمد و من پنج یا شش ماه بعد از شروع کار استعفا دادم چون دیدم نمی شد کاری انجام داد، اما این موضوع رسانه ای نشد.

ما یک زمانی مجبور بودیم که مقاومت کنیم، چون به تعبیر امروز در میدان چیزی نداشتیم. یک سری کارهای جدید هم به این مسئله هسته‌ای اضافه کردیم، مثلا درباره موضوع هولوکاست صحبت می‌کردند و تمام جبهه غرب علیه ما سوار می‌شدند، من اصلا موافق این موضوع نبودم.

در یک مقطعی ما روی ۳هزار سانتریفیوژ به توافق رسیدیم اما در داخل پذیرشی نشد و می‎‌گفتند مسئله هسته‌ای در کشور حل شده است. من در اواخر کار در لیسبون طرحی با آقای سولانا مطرح کردم که مشکلات آژانس را در دو ماه به شکل مرحله‌ای حل کنیم. از آنجا در وین با آقای البرادعی توافق کردیم هر موضوعی که حل شد را اعلام کنند و ما به دنبال موضوع بعدی رفتیم.

شش موضوع متفاوت را مشخص کردیم و دانه دانه موضوعات حل شد. حل این گونه مسائل به تدبیر احتیاج دارد. با سخنرانی در نمازجمعه و دادوبی‌داد که نمی‌توانیم این‌ها را حل کنیم.

2727