بروکس بارنز: گیشه‌های فروش بهار و تابستان امسال ستاره‌هایی چون دنزل واشینگتن، جولیا رابرتز، ادی مورفی، جان تراولتا، راسل کرو، تام هنکس، آدام سندلر و ویل فرل را قربانی کرد. آیا براد پیت می‌تواند جان سالم به در ببرد؟
عملکرد ستاره‌های درجه یک سینما همیشه بر مبنای توانایی آنها در جلب تماشاگران در هفته اول اکران یک فیلم در سینماها ارزیابی می‌شود، اما تاکنون سابقه نداشته این همه ستاره در پر کردن سالن‌های سینما ناموفق باشند. در نتیجه بسیاری از استودیوهای فیلمسازی اکنون در حال تحقیق درباره این مسئله هستند که چرا فرمول قدیمی دیگر جواب نمی‌دهد. با این شرایط ستاره‌ها و کارگزاران آنها هم نگران از دست دادن دستمزدهای 20 میلیون دلاری خود هستند.
پیتر گوبر رئیس سابق استودیو سونی پیکچرز که اکنون یک تهیه‌کننده و یکی از زمامداران سالخورده هالیوود است، در این‌باره می‌گوید: «شکست فیلم‌های پرستاره حیرت‌انگیز است. این آدم‌های بسیار بااستعداد نمی‌توانند تماشاگران زیادی را به سینماها بکشند، اما همه دنبال جواب هستند.»
گوبر با اشاره به جانی دپ بازیگر درام «دشمنان مردم»، ادامه می‌دهد: «حتی او هم نتوانست نتیجه‌ای پدیده‌وار داشته باشد.» (نتایج حاصل از بررسی عملکرد ستاره‌های سینما تا حدی متأثر از این مسئله است که ویل اسمیت چهره عموماً موفق فیلم‌های تابستانی، این فصل فیلمی نداشت)
ویل فرل بهار امسال کمدی 100 میلیون دلاری «سرزمین گمشدگان» را روی پرده سینماها داشت که در بازار آمریکای شمالی تنها 49 میلیون دلار فروخت.
جولیا رابرتز هم در تریلر 60 میلیون دلاری «فریب» بازی کرد که فروش آن تنها در حد 6/40 میلیون دلار بود. «فرشتگان و شیاطین» با بازی تام هنکس هم خیلی پرفروش نشد. همین طور «گروگانگیری در پلهام یک، دو، سه» با بازی دنزل واشینگتن و جان تراولتا. «تصور کن» با بازی ادی مورفی به قدری فاجعه‌بار بود که پارامونت را کاملاً به دردسر انداخت. و آدام سندلر؟ «آدم‌های بامزه» فقط برای چند روز موفق بود و بعد از هم پاشید. این درست که بعضی از این فیلم‌ها شاید خیلی خوب نباشند، اما یک ستاره درجه یک باید این مسئله را جبران کند.
در حسرت سال‌های نه چندان دور
گرایش تدریجی دوری از فیلم‌های با حضور ستاره‌های بزرگ از چند سال پیش آغاز شده است. در ابتدای این دهه، تابستان همچنان به نام‌ها تعلق داشت: تام کروز «مأموریت غیرممکن 2»، راسل کرو «گلادیاتور» و جرج کلونی «توفان کامل» سه چهره شاخص تابستان سال 2000 بودند. اما سه فیلم پرفروش تابستان سینمایی امسال - که از اول ماه می آغاز می‌شود و تا روز کارگر ادامه دارد و عموماً 40 درصد مجموع فروش سالانه را در بر می‌گیرد - فیلم‌های «ترانسفورمز: انتقام کشته‌شدگان»، «بالا» و «هری پاتر و شاهزاده دورگه» بودند. معروف‌ترین بازیگران این سه فیلم شایا لابوف، اد آزنی و دانیل رادکلیف هستند.
توانایی رو به تحلیل ستاره‌های هالیوود برای جذب تماشاگران سینما و اینکه چرا این اتفاق می‌افتد، یکی از موضوعات همیشگی هالیوود بوده و کارشناسان اقتصادی و چهره‌های دانشگاهی همیشه این بحث را مطرح کرده‌اند که نام‌های بزرگ ارزش هزینه‌های خود را ندارند.
اس. آبراهام راوید استاد اقتصاد دانشگاه روتگرس که تاکنون چند تحقیق با موضوع صنعت سینما انجام داده، در این باره می‌گوید: «ستاره‌ها و موفقیت به عنوان یک نتیجه منطقی، بیشتر یک افسانه است.»
بخشی از دلایل کاهش قدرت ستاره‌ها را می‌توان با گذشت زمان مرتبط دانست. این روزها دیگر سخت می‌توان آدم‌ها را از روی کاناپه خانه‌هایشان بلند کرد تا برای دیدن فیلم به سینما بروند. از سوی دیگر فرهنگ اینترنت و پاپاراتسی دیگر اجازه نمی‌دهد ستاره‌ها مانند سابق کمیاب و منحصر به فرد باشند.
مارک اشماگر رئیس استودیو یونیورسال پیکچرز اعتقاد دارد: «ستاره‌ها همیشه مهم باقی خواهند ماند، اما نگاه صنعت سینما به توانایی آنها در افتتاحیه فیلم‌ها تغییر کرده است.» اما واکنش هالیوود به قدرت از دست رفته ستاره‌ها چیست؟ استودیوها در تلاش برای کاهش هزینه‌ها می‌کوشند به آنها کمتر پول بدهند یا به دنبال آلترناتیوهای کم‌خرج‌تر باشند. البته این به آن معنی نیست که استودیوها قید ستاره‌ها را زده‌اند. حضور آنها در بازار خارج از آمریکا و همین طور در میزان فروش فیلم‌ها به شبکه‌های تلویزیونی مؤثر است.
این نبردها به طور عادی در شرایطی صورت می‌گیرد که کسی از آن باخبر نشود. هیچ ستاره‌ای دوست ندارد کاهش دستمزد او فاش شود و کارگزاران آنها هم واقعاً چنین چیزی را نمی‌خواهند، اما استودیوها جسورتر شده‌اند.
این ماه نبرد بر سر دستمزد بین دنزل واشینگتن و استودیو فاکس قرن بیستم به رسانه‌ها کشیده شد. نشریه ورایتی گزارش داد فاکس قصد داشت برای بازی در تریلر «توقف‌ناپذیر» به واشینگتن 16 میلیون دلار بپردازد، اما او که عموماً برای هر فیلم 20 میلیون دلار می‌گیرد، پاسخ منفی داد. فاکس همچنین دستمزد تهیه‌کنندگان، دیگر بازیگران و کارگردان را کاهش داد. چند روز بعد استودیو و واشینگتن درباره این مسئله توافق کردند و واشینگتن کاهش دستمزد را پذیرفت.
برای شکست‌های اخیر چند توضیح مشخص دیگر وجود دارد. بعضی از این ستاره‌ها پا به سن گذاشته‌اند و تعدادی از آنها مانند رابرتز خیلی کم در فیلمی بازی می‌کنند. بعضی از آنها (سندلر و مورفی) حاضر نیستند در بعضی برنامه‌های تبلیغاتی فیلم‌ها شرکت کنند و بعضی‌ها مانند فرل کمتر در فیلم‌های همیشگی خود ظاهر می‌شوند.
براد پیت جبران می‌کند؟
این هفته براد پیت فرصت دارد جلوی این همه خونریزی را بگیرد. تریلر درجه R «لعنتی‌های بی‌آبرو» با بازی او و کارگردانی کوئنتین تارانتینو از روز جمعه در سینماهای آمریکا اکران شد. هاروی واینستین و شرکت واینستین تقریباً تمام کمپین تبلیغاتی این فیلم را روی پیت متمرکز کرده است و شاید او موفق شود. واینستین ادعا می‌کند قدرت پیت در جلب تماشاگران سینما اصلاً قابل بحث نیست. او می‌گوید: «براد پیت یک سوپراستار است که در اوج محبوبیت خود قرار دارد و خیلی‌ها تنها به خاطر او می‌خواهند «لعنتی‌های بی‌آبرو» را ببینند.»
گذشته از این کارشناسان فروش پیش‌بینی کرده‌اند این فیلم جنگی در سه روز اول نمایش بین 25 تا 30 میلیون دلار می‌فروشد. هرچند ممکن است هر اتفاق دیگری بیفتد، اما این میزان فروش برای چنین فیلمی - تا این حد خشن و مستقل - بسیار قابل ملاحظه خواهد بود.
اما فروش 25 میلیون دلاری «لعنتی‌های بی‌آبرو» با در نظر گرفتن نرخ تورم تنها در حد نیمی از رکورد پیت در فیلم سال 2001 «مکزیکی» است. به اعتقاد تهیه‌کنندگان سینما موفقیت فیلم جدید پیت می‌تواند او را از خطر محو شدن محفوظ نگه دارد، اما شاید آن قدر نباشد که باعث رفع بدبینی هالیوود نسبت به قدرت ستاره‌ها شود.
کارگزاران استعدادیابی این بحث را مطرح می‌کنند که ستاره‌ها مقصر نیستند. ایده‌های داستانی معیوب، زمان نامناسب اکران، بازاریابی ناشیانه یا تلاش‌های ناموفق بازیگران محبوب برای حرکت در مسیرهای جدید مشکلات اصلی هستند. اما خیلی‌ها بر این باورند که در ماه‌های اخیر یک پدیده جدید در کاهش ارزش ستاره‌ها نقش داشته است. با گسترش شبکه‌های اجتماعی اینترنتی مانند توئیتر و فیس‌بوک استودیوها دیگر سخت می‌توانند مشتریان را راضی کنند که فیلم‌ها ارزش وقت آنها را دارد.
نیویورک تایمز / 21 آگوست
ترجمه: علی افتخاری
نظر شما