به گزارش خبرآنلاین، گلی ترقی میگوید که «این رمان را در فرانسه نوشته است و برعکس کتاب‌های دیگر او این اثر خاطره نیست، و در برگیرنده داستان یک خواهر و برادر از کودکی تا شصت‌سالگی است.»
او نوشتن این رمان را هم مثل اسم کتاب یک اتفاق می‌داند. او که همیشه داستان کوتاه نوشته، این بار یک رمان خلق کرده، رمانی 300 صفحه‌ای که میگوید اگر ادامه می دادم به 500 صفحه هم می‌رسید.
او میگوید:«این قصه مثل یک گربه لوس آمد نشست روی کاغذهایم آن‌قدر گفت من، که مجبور شدم کاری که در دست داشتم کنار بگذرام و این رمان را شروع کنم.»
ترقی این رمان را رمانی می‌داند که در آن قصه‌گویی او به معنای واقعی کلمه خود را نشان داده است.
او این رمان را رمانی خوشبخت می‌داند که برعکس قصه‌های دیگری نه از نوستالژی و نه از مرگ در آن خبری نیست و رمان فقط زندگی است.
گلی ترقی با آثار داستانی «من هم چه گوارا هستم»،«خواب زمستانی»،«خاطرههای پراکنده»،«جایی دیگر»،«دو دنیا» و منظومه «دریا پری کاکل زری» یکی از نویسندگان زن شناخته شده در عرصه ادبیات داستانی ایران به حساب میآید.
57244
نظر شما