ایران با ترکیب و مربی متفاوت و بعد از یک سال و نیم تمرین مشترک نداشتن، با یک تمریناتی کوتاه، در لیگ ملت‌های ۲۰۲۱ شرکت کرد. الکنو به دنبال ترکیب خودش بود. جوان‌ها و باتجربه‌ها و در نتیجه توانستیم پنج بازی رو ببریم. بعضی از کشورها هم با ترکیب اصلی خودشون شرکت نکرده بودند اما تیم ما هم ترکیب همیشگی را نداشت. اما با همین ترکیب و همین شرایط، به زعم من تیم ما می‌توانست برنده‌ی چند بازی دیگر مانند صربستان، آلمان و استرالیا باشد. به هر حال او در پی آزمایش بازیکنان جدید بود و بیشتر این‌که تیم در بخش‌های مختلف چه عملکرد و اجرایی دارد. ما نوسان زیادی داشتیم که باعث نارضایتی خیلی‌ها شد. حتی فدراسیون هم، علی‌رغم اهداف و استراتژی درستی که همراه با الکنو برای تیم ملی در نظر گرفت و پیش از مسابقات اعلام کرد در تورنمنت پیش‌رو دنبال نتیجه نیستیم، از این نتیجه ناراضی بود و آقای داورزنی در یک برنامه‌ی رادیویی از مردم عذرخواهی کرد و همین نشان می‌دهد که کسی به دنبال انکار نیست و همه در تلاشند تا با آسیب‌شناسی و رفع نواقص به شرایط مطلوب برسیم.
آلکنو تقریباً یک ماه با تیم ما بوده و به این شناخت نیاز دارد. هر مربی برای اجرای تکنیکی و تاکتیکی مؤثر به وقت کافی نیاز دارد. در صورت پذیرفتن مربیگری در تیم کشور دیگری باید در آن کشور زندگی کند، با موقعیت تیم، روحیات و شرایط بازیکنانش آشنا شود و فرهنگ آن کشور را کمی درک کند. حتی ولاسکوی بزرگ هم در سال اول حضورش در ایران نتیجه‌ی چندانی نگرفت و پیروزی‌ها و نتایج درخشانش بعد از یک سال به دست آمد. برای قضاوت زود است. این تغییرات و ترکیبی که آلکنو معرفی می‌کند با نتیجه المپیک قابل ارزیابی و داوری‌ست. بعد از توکیو می‌توان نتیجه‌گیری کرد که ایده‌آل ذهن آقای الکنو تاثیرش تا چه حد بوده است.
251 251
نظر شما