به گزارش خبرآنلاین، در بخش هایی از سرمقاله فارن افرز آمده است: فروپاشی دولت افغانستان می تواند عامل احیای انرژی عوامل القاعده برای انجام عملیات در خاک افغانستان باشد.هیچ دلیلی وجود ندارد که فکر کنیم با پیروزی کامل طالبان، این گروه روابط خود را با القاعده قطع می کند. علیرغم ایالات متحده ، پیوندهای بین این دو بیش از ۲۰ سال پابرجا بوده است.
فارن افرز ادامه داد: طالبان مهارت جنگندگی و فداکاری اعضای القاعده را به رسمیت می شناسد و نسبت به آنها در قبال فداکاری های خود در ۲۰ سال گذشته احساس مسئولیت می کنند. مقامات سازمان ملل متحد گزارش می دهند که القاعده در بدنه طالبان حضور دارد و عملیات و آموزش های مشترک را انجام می دهد. القاعده به نوبه خود ادعا می کند که به رهبری طالبان وفادار است.
این رسانه آمریکایی ادامه داد: با این حال ، همه جهادی ها به اندازه القاعده سود نمی برند. رقیب القاعده ، داعش ، نیز حضور فعالی در افغانستان دارد. داعش به شدت با القاعده و طالبان مخالف است و ادعا می کند که آنها اسلام را به نفع ناسیونالیسم افغان کنار گذاشته اند. با این حال ، فراتر از تفاوت های ایدئولوژیکی ، مبارزه قدرت برای نفوذ در جنبش جهادی به طور گسترده وجود دارد. طالبان احتمالاً سعی خواهند کرد فرماندهان داعش را به سمت خود بکشاند و کسانی را که از آن تبعیت نکند از بین ببرد. این ضربه دیگری به نام داعش وارد می کند ، که از زمان از دست دادن آخرین تکه خلافت خودخوانده خود در عراق و سوریه در سال ۲۰۱۹ آسیب دیده است.
اما مهمترین سوال ضدتروریسمی این نیست که آیا طالبان روابط خود را با القاعده و دیگر جهادی های خارجی حفظ خواهند کرد یا خیر ، بلکه این است که آیا طالبان دوباره به القاعده اجازه می دهد از افغانستان به عنوان پایگاه حملات تروریستی بین المللی استفاده کند. از طالبان در افغانستان، اسامه بن لادن و دیگر رهبران القاعده توانستند فعالیت گروه خود را تقریبا با مصونیت هدایت کنند. پیش از ۱۱ سپتامبر ، القاعده و دیگر جهادی های خارجی مجمع الجزایری از اردوگاه ها را در کشور اداره می کردند. تروریست ها در این پایگاه ها آموزش دیدند و جهادی های مشتاق در درگیری های الجزایر ، اندونزی ، لیبی ، سومالی و دیگر کشورها وارد جنگ شدند. القاعده علاوه بر ارائه آموزش ، توانست بین اعضای ارشد گروه های مختلف جهادی ارتباط برقرار کند و هزاران داوطلب را که برای آموزش به افغانستان هجوم آورده بودند آموزش دهد. به گفته ایالات متحده ، بین ۱۰ تا ۲۰ هزار سرباز از سال ۱۹۹۶ تا ۲۰۰۱ از اردوگاه ها خارج شدند و شروع به مقابله با نگرش ضد آمریکایی کردند و حملات تروریستی متعددی مرتکب شدند.
فارزن افرز همچنین نوشت: از دست دادن افغانستان بدون شک مانع ایالات متحده برای مبارزه با تروریسم می شود. افزایش خطر استفاده مجدد القاعده از این کشور به عنوان سکوی حملات نیز وجود دارد. بدون نیروهای نظامی در منطقه و تماس با مردم محلی ، ایالات متحده اطلاعات کمتری در مورد فعالیت های تروریستی خواهد داشت. ایالات متحده و نیروهای افغان دیگر برای جلوگیری از ایجاد اردوگاه ها یا مقرهای القاعده در محل حاضر نیستند.
منبع: فارن افرز / ترجمه : ابوالفضل خدائی
۳۱۱۳۱۱
نظر شما