ایشان شخصیتی جامع الاطراف بود و در تاریخ، قرآن و ابعاد مختلف فرهنگ اسلامی بسیار کوشیده بود و کار کرده بود. مرحوم حکیمی واقعا شخصیتی ممتاز بود چنان که از کتاب‌های ایشان پیداست.
ایشان اصلا شخصیت بسته‌ای نبود و با کمال خشوع و خوشرویی به بحث می‌پرداخت و مانند دریایی از معارف بود. یکی از کارهای بسیار مهم ایشان در این دوره فتنه آخرالزمان، معرفی اسلام ناب و معرفی ائمه اطهار بود که مهمترین کتاب ایشان همان کتاب «الحیاه» است که همیشه جلدهای جدید آن را برای بنده می‌فرستادند. واقعا ایشان با اینکه در انزوا و گوشه‌گیری بودند اما پیوسته مشغول مطالعه و نوشتن بودند. کتاب الحیاه بهترین سند اثبات حضور فعال ایشان است. ایشان چندین جلد کتاب دیگر نوشتند و در آنها ابعاد مختلف فرهنگ اسلامی را معرفی کردند.
یکی از ویژگی‌های ایشان مهارت در ادبیات فارسی و عربی بود که بسیار مثال‌زدنی بود. آقای حکیمی واقعا به همان اندازه که در زبان فارسی نثرنویس توانایی بودند و خیلی روشن می‌نوشتند در ادبیات عرب چه قدیم و چه جدید بسیار توانا بودند. این نبود مگر به این خاطر که مطالعات وسیع داشتند و علما را به خوبی می‌شناختند. وقتی خدمت ایشان بودیم خیلی استفاده می‌کردیم. حضور در محضر ایشان از خواندن کتاب‌هایشان بهتر بود.
درگذشت استاد محمدرضا حکیمی یک ضایعه بزرگ برای جهان اسلام بود. چون ایشان شخصی بود که تمام عمر خودش را وقف اسلام ناب محمدی کرد.
کد خبر 1549868
نظر شما