او که مهمان خبرآنلاین بود ، در مورد نوع ورودش به تلویزیون و بازی در کارهای کودک و نوجوان گفت:«من آن موقع روانشناسی را تمام کرده بودم و دو سال تئاتر و بازیگری هم خوانده بودم. کسی بودم که «مرگ یزدگرد» بیضایی را کرده بود و بعد از همه اینها بود که تازه «هوشیار و بیدار» را کار کردم. چون شما وقتی همه تجربیات را داشته باشی، تازه می‌توانی در زمینه کودک کار کنی. برخلاف برداشت اشتباهی که اینجا وجود دارد و فکر میکنند آدمها اول راه باید بیایند و کار کودک بکنند. من آنجا اول راه نبودم و درسهایم را خوانده بودم.»
او در پاسخ به این پرسش که چرا کار کودک را انتخاب کردید؟ گفت:«چون فکر میکردم سختترین و تاثیرگذارترین کار جهان است.»
این بازیگر سینما و تلویزیون افزود:« فکر میکنم اگر یک گروهی از هنرمندان و سیاستمدارن و فرهیختگان بخواهند کاری برای جامعه بکنند، آن کار باید از مهد کودکها و پیش دبستانیها آغاز بشود. ژاپنیها به این علت موفق شدند که همه تئوریهایشان را در مراکز پیش دبستانی آزمودهاند.»
خمسه ادامه داد:« بنابراین آن سالها من با آگاهی به سمت کارهای کودک رفتم. البته فکر نمیکردیم این کارها ممکن است تا این حد موفق باشد و مجموعه ای از کارها مثل «هوشی و موشی»، «حواست رو جمع کن»، «هفت خوان » و ... ساخته شد که شاخص‌ترینش «هوشیار و بیدار» بود.
او در پاسخ یه این پرسش که چرا «هوشیار و بیدار» در بین همه آنها بیشتر دیده شد، گفت:«برای اینکه آب و خاک و آفتاب و خشت و همه چیزش با هم بود. آنهای دیگر اینطور نبودند و اگر یک چیزی داشتند، یک چیز دیگرشان کم بود.»
خمسه در مورد تاثیرش بر موفقیت این مجموعه هم اظهار داشت:« از همان کار «هوشیار و بیدار» تا آخرین کاری که انجام دادهام معتقدم که همه یک کار جمعی بودهاند. یعنی حسن و عیب کارهای نمایشی همیشه جمعی است. مثلا در یک کار خوب حتی کار نورپرداز هم مهم است و اگر نور خوب ندهد حتما بازی من دیده نمی‌شود. این که بگویم اگر من نبودم کار پیش نمیرفت یک جور خودخواهی است و واقعیت این است که همه موثر بودیم.»
متن کامل گفت و گو با علیرضا خمسه را میتوانید اینجا بخوانید.
5757
نظر شما