الکساندر کارنوات: جمعه هفته پیش اولین آنونس «آواتار» برای سینماروها در سراسر جهان پخش شد. جمعه روز «آواتار» بود، حداقل برای کسانی که هوچی‌گری‌های مربوط به فیلم جدید جیمز کامرون، کارگردان «تایتانیک» را دنبال می‌کنند که یک نمایش مجلل سه‌بعدی است.
جنجال‌ها درباره «آواتار» - که گفته می‌شود ایده تولید آن 14 سال در ذهن بود و ساخت آن چهار سال طول کشید - به قدری بود که استودیو فاکس قرن بیستم تصمیم گرفت برای ایجاد هیجان بیشتر پیش از نمایش فیلم در ماه دسامبر، یکی از آنونس‌های آن را به طور رایگان عرضه کند.
سام ورثینگتن بازیگر استرالیایی در «آواتار» به نقش جیک سالی یک تفنگدار سابق بازی می‌کند که برای کمک به بیگانه‌هایی که قصد دفاع از سیاره خود در برابر حمله انسان‌ها را دارند، به آنها می‌پیوندد.
تردیدی نیست که «آواتار» نقطه آخر جلوه‌های ویژه خیره‌کننده است که مشخصه فیلم‌های کامرون است. اما بخش زیادی از هوچی‌گری‌ها بیش ازآنکه درباره از راه رسیدن یک داستان دیگر درباره موجودات بیگانه باشد، درباره فورمت فیلم کامرون است.
«آواتار» با استفاده از دوربین‌های سه‌بعدی و یک تکنولوژی انیمیشنی جدید ساخته شده و خیره‌کننده‌ترین و واقع‌‌بینانه‌ترین فیلم سه‌بعدی است که تاکنون در سینما به نمایش درآمده و یا حداقل این طور گفته می‌شود. برای سردسته‌های تشویق‌گران این فیلم چیزی کمتر از یک انقلاب سینمایی نیست.
جان فاورو کارگردان فیلم «آیرون من» یکی از تنها چند نفری است که «آواتار» را دیده‌اند. او درباره این فیلم می‌گوید: «کامرون این فورمت را به گونه‌ای عرضه کرده که همه چیز را عوض می‌کند. من تصور می‌کنم این کار آینده سینماست.»
اما تاریخ فیلم سه‌بعدی بسیار پرفراز و نشیب و پر از امیدهای فراوان و سرآغازهای اشتباه است. موفقیت فیلم‌هایی چون «شیطان بوانا» - درباره شیرهای آدمخوار در آفریقا - در اوایل دهه 1950 عصر طلایی این نوع سینما را رقم زد که دوره‌ای کوتاه و به لحاظ بصری رشد‌نیافته بود، اما هزینه‌های زیاد و مشکلات تکنیکی باعث شد علاقه به این نوع فیلمسازی کمتر شود و تجربه‌های اخیر در این زمینه بیشتر محدود به مستندهای کوتاه بوده است .
خود کامرون در سال 2003 برای ساخت مستند «اشباح ورطه» از سیستم موسوم به «دوربین واقعیت» بهره برد و به این شکل نقشی مهم در رشد و گسترش فورمت جدید داشت. کامرون همان زمان گفت: «فیلمبرداری سه‌بعدی مشکلات بسیاری دارد که ما همه آنها را واقعاً رفع کرده‌ایم.»
با وجود هیجان‌زدگی کامرون، این خود «آواتار» است که باید شایستگی‌اش را ثابت کند. اگر یک بلاک‌باستر با مدت زمان بیش از دو ساعت بتواند بی‌آنکه باعث سردرد تماشاگر شود، یک تجربه واقعاً تأثیرگذار برای او باشد، حتماً یک کودتای سینمایی هم هست. در غیر این صورت نام آن به عنوان یک شکست سه‌بعدی بزرگ در تاریخ ثبت می‌شود.
«آواتار» اولین فیلم داستانی کامرون پس از فیلم سال 1997 «تایتانیک» و پرفروش‌ترین فیلم تاریخ سینماست.
فاکس این فیلم را را از 16 دسامبر در دو قالب عادی و آیمکس در سینماهای جهان اکران می‌کند. سیگورنی ویور، میشل رودریگز، زو سالدانا، جووانی ریبیسی و جوئل مور دیگر بازیگران فیلم هستند که 40 درصد آن زنده و 60 درصد آن با استفاده از تصاویر کامپیوتری ساخته شده است.
تلگراف/ 20 آگوست / ترجمه: علی افتخاری
«آواتار» نقطه آخر جلوه‌های ویژه خیره‌کننده است که فیلم‌های جیمز کامرون به آن شهرت دارد.
کد خبر 15725
نظر شما