در ابتدا ضمن گرامیداشت یاد و خاطره غلامحسین خان مظلومی که افتخار شاگردی ایشان را در سال ۱۳۶۷ داشتم باید عرض کنم حضور پرشور تماشاگران پس از نزدیک به دو سال فشار و استرس مضاعفی را روی دوش و ساقهای بازیکنان گذاشته بود طوریکه اگر مهاجمان در زدن ضربات آخر دقت بیشتری داشتند قطعا نتیجه بهتری حاصل می‌شد ضمن اینکه از بازی خوب تیم نساجی که مردانه جنگید نمیتوان یاد نکرد و دیدن کاپیتان شاهرخ بیانی دوست و همبازی قدیمی پس از سالها از قاب جادویی خاطره انگیز و جذاب بود.
بزرگترین مشکل استقلال عدم یک پاسور باهوش و گلساز پشت محوطه جریمه حریف میباشد و اکثرا مهاجمان پشت به دروازه حریف صاحب توپ می‌شوند و موقعیت ها یکی پس از دیگری از دست می‌رود.
رضایی دروازه بان استقلال به دلیل فیزیک خاصش اگر مغرور نشود و همینطور ادامه دهد استقلال تا سالیان سال از درون دروازه بیمه خواهد شد و درخشش او نقطه عطف دیدار مقابل نساجی بود.
مهدی پور هافبکی دفاعی با قابلیت های بالاست ولی به دلیل ایستا بودن قابلیت حمل توپ را ندارد البته بسیار خوب بازی کرد و معمولا دو بازیکن با خاصیت های تقریبا مشابه (مهدی پور و رضاوند )که صد البته مهدی پور قویتر است نمیتوانند مکمل خوبی برای خط هافبک استقلال باشند
و یک هافبک همانند مجتبی جباری در کنار مهدی پور استقلال را هجومی تر خواهد کرد.
استقلال در نبود ۵۵ دقیقه ای وریا در چپ و راست فلج بود و سلمانی هنوز نتوانسته باشرایط وفق پیدا کند.
مهاجمان استقلال علی الخصوص روی ژستد نیاز به زمان دارد و اگر پایش به گل باز شود خطرناک ترین بازیکن استقلال خواهد شد و تعویض او اشتباه بود.
عدم ارتباط کلامی مهاجمان خارجی استقلال با بازیکنان و عدم شناخت کافی هافبک ها از این مهاجمان یکی از دلایل حملات پردامنه اما کم اثر در محوطه جریمه حریفان میباشد که البته قابل حل است.
گرچه از دست دادن امتیازات خانگی در پایان لیگ تاوان خواهد داشت اما قطعا دیدار مقابل نساجی تجربیات گرانبهایی برای مجیدی به ارمغان داشته که امیدوارم با تجدید نظر در نفرات و تعویض ها در دیدارهای آتی به کار اید.
این استقلال لیاقت و پتانسیل قهرمانی را دارد.
۲۵۶ ۲۵۲
نظر شما