دختران فوتبال ایران برای اولین بار با کمی حمایت، یک دست لباس، چند اردوی نصف و نیمه و یک پرواز اختصاصی، توانستند خود را به جام ملت‌های آسیا برسانند و حالا باید تمام فکر و ذکرشان حضور آبرومندانه در رقابت‌های آسیایی هند باشد اما انگار قرار نیست مریم ایراندوست و دخترانش روی آرامش را ببینند.
درست در روزهایی که اردنی‌ها هر روز دسیسه‌ای برای زهرا کودایی عزیزمان می‌سازند و زامبی‌های مجازی هم به خود اجازه می‌دهند گلر دلیرمان را برنجانند، جای اینکه وزارت ورزش یکی از دغدغه‌هایش گرفتن زیر بال و پر تیم تاریخ‌ساز دختران‌مان باشد، آقای وزیر انگار حتی حداقل وظیفه اش را هم نمی‌خواهد انجام دهد و خود سدی شده پیش روی رویاهای این دختران.
به وقت شعار آقایان در صف نخست حمایت از ورزش زنان هستند اما در عمل از ترس یک سئوال و یک تک پا رفتن تا مجلس جاخالی داده‌اند و تنها اردوی اروپایی تاریخ تیم ملی فوتبال را که قرار بوده رایگان باشد هوا کرده‌اند.
چرا؟ چون آقای راستینه نماینده عضو جبهه پایداری اعتقاد دارند مالکان باشگاه شارلوای بلژیک که قرار است هزینه‌های این اردو و بازی‌های تدارکاتی‌اش را بپردازند نوادگان مرتضی قلی‌بیات نخست‌وزیر رژیم سابق هستند.
این البته حق آقای نماینده است که بپرسد اما دردناک زبان الکن وزارت ورزش در دفاع از دختران است. آنها که نکردند به آقای نماینده بگویند در ۲۵سال گذشته اقلا ۱۰ ملی‌پوش سرشناس فوتبال ایران در همان تیم بازی کردند و چرا کسی هیچ وقت منعی در این زمینه اعلام نکرده؟
چرا مالکان این تیم به راحتی به ایران تردد می‌کنند و محدودیتی ندارند و حتی اداره اموال‌شان را در تهران و اراک بر عهده دارند؟ اگر مشکلی است چرا فقط برای تیم ملی دختران اعمال می‌شود؟
آقای وزیر! شما که توان پاسخگویی به نماینده محترم را ندارید و دوستان‌تان مجوز شورای برون‌مرزی سفر این دختران را صادر نکرده‌اند، وقتی چنین فرصت مهمی برای آماده‌سازی را از آنها دریغ می‌کنید چرا این‌قدر قدرت مدیریتی به خرج نمی‌دهید که اقلا اردویی مشابه را برایشان در نظر بگیرید؟ شما که انگار توان دفاع و استدلال ندارید چرا سد راه رویاهای این دختران می‌شوید؟ خوب است هنوز ۱۰۰ روز از نطق پر وعده‌تان در مجلس نگذشته که این چنین عقب‌گرد کرده‌اید!
چه دردناک است که شما به عنوان یک قهرمان ملی می‌دانید حضور در یک تورنمنت مهم چقدر احتیاج به آماده‌سازی درست دارد و همین فرصت‌های محدود دختران برای آماده‌سازی را هم از آنها دریغ می‌کنید.
نه آقای وزیر اینکه فردای موفقیت‌ها پیام تبریک دهید اسمش وزارت نیست، مدیر کسی است که در لحظات سخت پشت ورزشکارانش باشد.
دست این دختران را نبندید. دچار خود تحریمی‌شان نکنید. می‌گویید شارلوا نروند؟ سلمنا!
هزینه‌اش را بپردازید و اردویی مشابه‌اش را برایشان فراهم کنید. جایی که دیگر نماینده‌ای پیدا نشود برایش بهانه‌ای بتراشد. اردویی جدید تدارک ببینید و البته یک بار برای همیشه تکلیف را مشخص کنید که اگر مراوده با بیات‌ها جرم است این فقط مختص به دختران نباشد!
کاری کنید که دختران‌مان نگویند چه فرقی است بین آقای قهرمان و همکارانش با حسودان اردنی؟ اینها هم که انگار نمی‌خواهند ما موفق شویم!
نظر شما