عصر یکشنبه 29 خرداد، شورای عالی خانه موسیقی انتخاب شدند. شورایی که به جز آقای داود گنجه‌ای هیچ کدام از آنها در نشست روز گذشته حضور نداشتند. نه آقای شجریان که ریاست این شورا بر عهده ایشان است و نه کسان دیگری چون آقایان فخرالدینی، پورتراب، روشن‌روان (که البته چند مدتی است در خارج از ایران است) ظریف و فرهت.
اگر چه اضافه‌شدن چهره‌هایی چون حسین علیزاده و هوشنگ کامکار به این شورا می‌تواند دم و نفس تازه‌ای به این شورا بدمد،اما به نظر می‌رسد اگر این شورا بخواهد مسیر گذشته خود را استمرار دهد، تشکیل نشدن آن بهتر است تا تشکیل شدنش.
آن‌گونه که نگارنده مطلع شده است، هیچ یک از اعضای شورای عالی خانه موسیقی گزارشی از عملکرد چهارساله خود به مجمع عمومی ارائه نکردند، و گزارش عملکرد توسط رئیس هیئت مدیره ،آقای دکتر سریر ارائه شد که البته مشخص نیست این گزارش ثبت می‌شود یا این که تنها در قالب سخنان شفاهی و مختصر و برای خالی نبودن عریضه بیان شده است. حتی استاد داود گنجه‌ای که تنها عضو شورای عالی خانه موسیقی حاضر در این نشست بود هم به خود زحمتی ندادند که درباره این شورا و کارهایی که در طی چهار سال گذشته انجام داده ، صحبتی انجام دهند و جالب این که رای اول را هم به دست آورد.
برابر جست‌و جوهای یکی از اعضای مجمع، شورای عالی در طول چهار سال گذشته هشت جلسه برگزار کرد و این یعنی هر شش ماه یک جلسه. متاسفانه در اساسنامه خانه موسیقی (مواد 23 و 24) هم قید نشده که این شورا چگونه و در چه شرایط باید جلساتش را برگزار کند و یا اینکه جلساتش هر چند ماه یکبار باید برگزار شود.
بر اساس چنین فضا و بستری که برای این شورا وجود دارد اگر خانه موسیقی و خود این شورا نخواهد به سمت شکل دهی به یک دبیرخانه برای شورا و نوشتن آیین‌نامه‌ای که شرح وظایف و کارهای این شورا را دقیق‌تر کند، پیش بروند، عملا باید گفت این شورا خاصیت و ثمری ندارد که هر از چند گاه محفلی تشکیل دهند و گپ وگفتی با یکدیگر داشته باشند. امری که نیازی به این همه علم و کتل ندارد و می‌تواند در یکی از همین نشست‌های صمیمی خانه موسیقی اتفاق بیفتد که چند نفر پیشکسوت موسیقی دور هم بنشینند و درباره موضوعی سخن بگویند.
به یاد دارم در یکی از نشست‌های اولیه این شورا در سال 86 تصمیماتی گرفته شد و نوشتن این تصمیمات و تبدیل آن به یک بیانیه را آن شورا به عهده نگارنده گذاشتند. آن بیانیه شروعی خوبی برای کارهای این شورا بود و خانه موسیقی اگر به سرفصل‌های آن بیانیه دقت می‌کرد و هم آنها را اجرایی می‌کرد، شاید در برخی از فصول موسیقایی تغییراتی را می توانستیم شاهد باشیم، اما متاسفانه آن بیانیه به رغم انعکاس مطلوبی که در رسانه‌ها داشت و یکی از بندهای آن با واکنش وزارت ارشاد روبرو شد که به پرداخت معوقه پول ساختمان خانه موسیقی انجامید، در دیگر بندها اجرایی نشد، چرا که اصولا از سوی دست‌اندرکاران خانه موسیقی پی کار گرفته نشد و اعضای شورای عالی هم هیچگاه دنبال کار را نگرفتند و از دست‌اندرکاران اجرایی خانه موسیقی نخواستند که چرا این کارها و مصوبات انجام نشد.
در هر حال نگارنده امیدوار است شورای تازه مسیر بهتری را برای خود ترسیم کند و به سمتی نرود که تنها لنگ لنگان قدمی بردارد و...
5858
نظر شما