در حالی که تیم مذاکره کننده‌ی ایران در وین، با نگاهی واقع‌نگر و واقع‌گرا و همچنین با دیدگاهی ایجابی در یک فرآیند دیپلماتیک پیچیده برای حل موضوعات قرار گرفته است و در مسیر احصای بدیهی‌ترین حقوق ملت ایران در جهت استفاده از انرژی صلح آمیز هسته ای و لغو تحریم‌های غیرقانونی و سیاسی علیه منافع ایرانیان با جدیت می کوشد و علی رغم پشت پا زدن ایالات متحده به تعهدات بین المللی اش در برجام که ترامپ به صورت یکجانبه از آن خارج شد و محکومیت جامعه‌ی جهانی را به دنبال داشت و در حالی که ایالات متحده، بریتانیا و فرانسه برای کسب سود، رژیم منع اشاعه‌ی هسته ای در جهان را با قراردادهای خطرناک در مورد ساخت و فروش زیر دریایی‌هایی با نیروی پیشران هسته‌ای از استرالیا تا برزیل با احتمال چالش‌های جدی مواجه کرده اند و برای توجیه این خطرات در حالی که نیات پنهان نظامی دارند؛ از دست آوردهای آن برای رژیم منع اشاعه‌ی هسته‌ای سخن می گویند، "مایکل مک کاول" عضو جمهوری‌خواه و ارشد کمیته‌ی روابط خارجی مجلس نمایندگان ایالات متحده؛ با تنظیم نامه‌ای که ۱۱۰ جمهوری خواه آن را امضا کرده اند، از لزوم خروج تیم بایدن از مذاکرات وین و تشدید فشار و وضع تحریم‌های بیشتر به ایران به بهانه‌ی کمبود زمان و غنی سازی ۲۰ و ۶۰ درصد گفته و از طرف جامعه‌ی بین المللی به خود نیابت داده است تا از زبان آن، از نگرانی پیرامون برنامه‌ی صلح آمیز هسته‌ای ایران سخن بگوید که دست بر قضا این موضع شیادانه به صورت مستقیم، حقانیت موضع ایران در مذاکرات وین ۷ و ۸ را اثبات کرد و برای شرح آن؛ مرور نکات ذیل، کمک کننده است:
الف. غنی سازی %۲۰ و %۶۰ اورانیوم در ایران؛ برای اهداف تعیین شده‌ی صلح آمیز است که کاربردهای مختلف علمی دارد نه سلاح هسته‌ای، این فعالیت‌ها تحت نظارت آژانس بین المللی انرژی اتمی است و کاملا شفاف است و سلاح‌های کشتار جمعی به صورت عام و سلاح هسته‌ای به صورت خاص؛ به هیچ وجه در دکترین های بازدارندگی ایران جایی ندارد، بدیهی است که ایران عضو NPT است و به صورت اختیاری؛ پروتکل الحاقی را ۱۷ سال اجرا کرد، اما پس از خروج ترامپ از برجام با قانون راهبردی مجلس؛ اجرای آن را تعلیق کرد، لیکن؛ ایران برای هر گرم غنی سازی در راستای اهداف صلح آمیز هسته‌ای‌اش، توضیحات شفاف و قانونی دارد و اکنون نیز دوربین‌های جدید آژانس پس از تخریب آنها در اثر خرابکاری جنون آمیز و تعمدی رژیم صهیونیستی در تاسیسات ایران، مجددا نصب شده است و اطلاعات را ثبت می کند. در واقع ایران به هیچ وجه موظف به انجام چنین حسن نیت مجددی نبود و این کار، انتقادات زیاد داخلی را در پی داشت، اما به دلیل جلوگیری از بهانه جویی های کذب، ایران؛ به نظر تیم مذاکره کننده‌ی خود احترام گذاشت، بنابراین در این بند اثبات شد که نامه‌ی ارسالی ۱۱۰ جمهوری‌خواه آمریکایی به وزارت خارجه‌ی آمریکا و دولت بایدن بر مبنایی کاملا" سیاسی، بهانه جویانه، غیر علمی و غیر حقوقی، قرار گرفته است و در نتیجه روشن می شود اگر ایران یک قدم از حقوق قانونی و بین المللی خود عقب نشینی کند و در ازای هر امتیاز که می دهد، یک امتیاز همسنگ مبتنی بر تضامین لازم اخذ نکند، ایالات متحده؛ چند قدم، جلوتر می آید و به رفتارهای آسیب زای بیشتری روی می آورد که قصد آن، تخریب مذاکرات وین ۸ و تلاش‌های صادقانه و مسئولانه‌ی تیم مذاکره کننده‌ی ایران است.
ب. نخبگان سیاسی و اقتصادی ایرانی؛ گاهی این نقد را مطرح می کردند که با توجه به قوانین داخلی کشورها؛ بهتر است تضمینات درخواستی ایران؛ شامل موارد اقتصادی و نیز دخیل کردن سایر طرف های مذاکره کننده در پیگیری های حقوقی احتمالی علیه دولت آمریکا در صورت بد عهدی مجدد ایالات متحده شود اما؛ جمهوری خواهان اثبات کردند که تضمینات مد نظر ایران می بایست چند لایه تر و قوی تر باشد زیرا با توجه به پیام این این نامه و با توجه به روندها و تجربه های قبلی؛ مشکلات داخلی دولت ایالات متحده به ایران ارتباطی ندارد و خود آنها باید این مشکلات را بر طرف کنند؛ لذا اخذ تضمین حقوقی و اقتصادی از ایالات متحده و طرف های دیگر مذاکره به صورت همزمان نیاز است، چرا که ایران نمی تواند منافع ملت اش را به مذبح دمدمی مزاجی های ایالات متحده و بی عملی‌های سایر طرف‌ها ببرد، دیگر طرف‌های مذاکرات نیز باید مکانیسمی را طراحی کنند که در صورت تخریب توافق احتمالی توسط ایالات متحده، علیه او اقدام حقوقی کرده و نیز گردش آزاد منابع و دارایی های ایران را تضمین نمایند.
ج. جمهوری خواهان از نگرانی جامعه‌ی بین المللی در مورد برنامه‌های صلح آمیز هسته‌ای ایران می گویند؛ در حالی که رئیس CIA، " ویلیام برنز" اخیرا اعتراف کرد؛ ایران قصدی برای تولید سلاح هسته‌ای ندارد، اما علی رغم اظهار نظر بی مبنا و سطحی جمهوری خواهان؛ وجه کُمیک متن؛ جایی خود را مشخص می کند که از طرفِ "جامعه‌ی بین المللی" سخن می راند! و این پرسش به ذهن متبادر می شود؛ آیا، جامعه‌ی بین المللی همانی نیست که جمهوری خواهان از تمام توافقات با آن، خارج شدند؟ و بایدن با شرم به آن توافقات برگشت؟ وقاحت تا چه حد؟ از کی تا کنون جمهوری خواهان نگران جامعه‌ی بین المللی شده اند؟ اینهمه ابراز نگرانی کشوری که دارای هزاران کلاهک اتمی مدرن استراتژیک و تاکتیکی است از برنامه‌ی صلح آمیز و تحت بازرسی ایران برای چیست؟ آنهم در شرایطی که علاوه بر دکترین (بدون سلاح هسته‌ای) دفاعی ایران و علی رغم فتوای رهبر عالیقدر انقلاب ایران، مبنی بر تحریم ساخت، نگهداری و استفاده از آن؛ ظاهرا، عقل آمریکایی ها پاره سنگ برداشته که ایران می خواهد سلاح هسته ای بسازد و به وسط خانه‌ی نخست وزیر ررژیم صهیونیستی فرود آورد؟ ایران هیچگاه چنین فکری ندارد، نه به خاطر نگرانی از جان "نفتالی بنت"، بلکه به خاطر حفظ جان مسلمانان، مسیحیان و یهودیان در سرزمین های اشغالی و کشورهای دوست و همسایه با سرزمین‌های فلسطینی و اینکه راه‌های بسیار علمی‌تری و هوشمندانه تری برای پاسخ به تهدیدات رژیم صهیونیستی وجود دارد، علاوه بر آن، فن‌آوری صلح آمیز هسته‌ای ایران برای کشورهای منطقه یک مزیت است و نه یک تهدید و اخیرا به صورت شفاف، وزیر خارجه‌ی جمهوری اسلامی، در دیدار با مقامات قطری اعلام آمادگی کرد که توانمندی های صلح آمیز هسته‌ای را در اختیار دولت های مسلمان بگذارد.
این صهیونیست‌ها هستند که ده ها کلاهک اتمی دارند و همیشه در اثر دکترین های تروریستی‌اشان، مسلمانان و ملت‌های منطقه را در خطر اقدامات سادیستی‌ِ خود قرار می دهند، استفاده‌ی رژیم صهیونیستی از بمب های فسفری علیه کودکان بی دفاع فلسطینی تنها یکی از نشانه‌های این احتمال است؛ اما ایران علاوه بر علائق تاریخی، تمدنی و اسلامی با ملت های منطقه و نگاه انسانی و متعالی به سایر ملل جهان؛ هیچگاه سلاحی که خطرات زیست محیطی برای خودش و منطقه به دنبال داشته باشد نمی سازد، ساخت و ساز چنین سلاح هایی فقط در منطق دیوانگانی چون سران رژیم صهیونیستی توجیه دارد که حتی برای از میان برداشتن نسل مسلمانان منطقه؛ ممکن است به خود هم آسیب های غیر قابل جبران بزنند و چون تسلیحات اتمی رژیم صهیونیستی خارج از کنترل و نظارت است، ممکن است در اثر هر گونه بی مبالاتی و حوادث غیرقابل پیش بینی، تراژدی های تلخی را روی دست جهان بگذارد و موجب فجایع انسانی غیر قابل جبران گردد.
د. دیپلماسی تحت نفوذ ایالات متحده از سوی صهیونیست ها؛ ساختاری عمل می کند، نه بخشی، نخبگان ایرانی می دانند که فعلا آمریکایی ها می خواهند با این حرکات؛ حقوق ملت ایران را به خود مردم ایران بفروشند و با اشاره‌ی مصنوعی به "عامل زمان، تجدید نظر و بازنگری در مورد ماندن و یا رفتن از گفتگوهای وین، اظهار نظرهای دوگانه و متناقض، تهدید به خروج از توافق، آزادسازی برخی منابع در کُره‌ی جنوبی، صحبت کردن از توافق موقت و غیره" چنین مسائل پیش پا افتاده‌ای را امتیاز جلوه دهند.
بهتر است ایالات متحده از جیب ملت و دولت ایران سخاوتمندی نداشته باشد و روی تضمینات‌اش متمرکز باشد، بدیهی است که در برابر پلان B و C ایالات متحده و رژیم صهیونیستی، ایران نیز پلان‌های قانونی و هوشمندانه‌ی خود را دارد که امتحان کردن‌اش توسط آنان؛ به هیچ وجه توصیه نمی شود.
ن. رصد فعالیت های سیاسیون، استراتژیست ها و تاکتیسین ها در ایالات متحده نشان می دهد که صهیونیست‌های لانه کرده در بدنه‌ی بوروکرات ها و در لایه‌های فوقانی تکنوکرات‌های ساختار قدرت در ایالات متحده، حتی در صورت توافق؛ درصدد نا کارآمد کردن بهره مندی های ملت ایران از دارایی‌های‌شان هستند و این مواضع و محتوا به وفور در محیط سوشال مدیاهای آنها در حال رد و بدل شدن است و چندین مقاله هم پیرامون فریز کردن مواهب توافق برای ایران، تولید کرده اند که در این سناریو؛ با قوانین ایالتی، ارتباطات سیاسی با کشورهای مختلف، فضای ارعاب و غیره می خواهند تا هیچ کشوری جرات معامله با ایران را نداشته باشد، پس در این مورد هم؛ برای رفع نگرانی، به ایران می بایست تضمینات عینی حقوقی و اقتصادی توسط هر ۶ کشور داده شود.
و. ایران به طور مستمر همسایگان و جامعه‌ی جهانی را از روند مذاکرات برجامی؛ مطلع می کند و دوران فضاسازی و دروغ گوییِ پروپاگاندیست‌های آمریکایی و بازی سازی‌های کلیشه‌ای و ملال آور آنها به مدد جعل اطلاعات و تولید فرا واقعیت‌ها سپری شده است؛ جامعه‌ی جهانی این را می داند که نمی تواند برای منافع صهیونیست‌های دارای نفوذ بر جمهوری خواهان و دموکرات‌ها، در چنین پروژه های ضد انسانی‌ای، علیه منافع قانونی یک کشور مستقل و دارایِ حاکمیتی برخوردار از حقوق بین الملل، مشارکت کند.
ه. این ایده که ۲ سال با جو بایدن و ۴ سال با امثال هیلاری کلینتون یا ترامپ یا هر خانم و آقای رئیس جمهور دیگری در ایالات متحده در ادامه‌ی راه فرسایشی روسای جمهور پیشین، می توان؛ به بهانه‌های واهی، مانعِ تجارت آزادِ جهان با ایران شد و به میانجیِ تحریم ها از ملت ایران نسبت به دارایی‌های‌اش؛ سلب مالکیت کرد؛ ایده‌ی خوبی نیست و در واقع نشانگر حس خودکم‌بینی دولت ایالات متحده در برابر تمدن ایرانی است و به وضوح دیدگاه عقب‌مانده و قرون وسطائیِ استراتژیست‌های ایالات متحده در جهان را به شیوه‌ای "سمپتوماتیک" عیان می کند، که آنها از ترقی، عظمت و شکوه ایرانیان، واهمه دارند، که بی شک با ابتکار عمل‌های سیاستمدارن ایرانی، حمایت‌های ملی و کمک دوستان ملت ایران در منطقه و جهان، این خیال خام، در سطح آرزو باقی خواهد ماند.
بنا به آنچه که گفته شد، ۵ کشور طرف گفتگو با ایران در وین می بایست در مذاکرات؛ نسبت به رفتار خطرناکِ نمایندگان جمهوری خواه که به وضوح، لزوم خروج از مذاکرات، یا در صورت توافق: خروج از برجام را از پیش وعده می دهند، ملاحظات مذاکره کنندگان ایرانی را مد نظر داشته و با رفتار مسئولانه بر روی تضمینات مد نظر ایران که یک خط قرمز واقعی است، با تلاش و ابتکار بیشتری، متمرکز شوند و به جای اصطلاحا؛ وسط بازی کردنِ نزدیک به ایالات متحده و اعلام مواضع دو پهلو و نه چندان راهگشا، از خود تحرک مثبت نشان دهند تا همه‌ی بازیگران از مزیت های یک همکاری چند جانبه‌ی بلند مدت، منتفع شوند، بدیهی است که ایران می خواهد؛ محتویات همه‌ی بشقاب‌های روی میز به صورت متناسب و متوازن باشد چرا که مذاکرات از نظر تیم مذاکره کننده‌ی ایران در وین و در این سطح از اهمیت؛ یک سلف سرویس در رستوران میان راهی نیست که هر کس تنها به بشقاب خود فکر کند و این یک پرنسیب و قاعده‌ی بدیهی در هر مراوده‌ی اجتماعی و انسانی متمدنانه، مخصوصا در محیطی چون "هتل کوبورگ" است و پایبندی به این قواعد؛ برای ایران از اهمیت ویژه‌ای برخوردار است.
۱۱۰ جمهوری خواه مجلس نمایندگان؛ حقانیت مواضع ایران در وین ۷ و ۸ را روشن کردند، حال نوبت ۵ کشور است که با رفتار خود؛ به ایران و جامعه‌ی بین المللی، اطمینان‌های عینی و عملی برای جلوگیری از خرابکاری‌های ایالات متحده و رژیم صهیونیستی علیه مذاکرات جاری و علیه توافق احتمالی آتی را بدهند، ۵ کشوری که فعلا EU۳ در بین آنها، نقش ضعیف تر و حتی کارشکنانه‌ای برای دسترسی به یک توافقِ متناسب، متوازن، معتبر و خوب را داشته است که به دلیل انتفاع‌هایی است که از فروش مواضع‌اش به رژیم صهیونیستی و چند بازیگر دیگر به دست می آورد.
۳۱۱۳۱۱
نظر شما