یادم می آید چندماه قبل از عزل بنی صدر و در بهمن 1359، حجت الاسلام شهید حسن سعادتی،از شهدای هفت تیر،به همراه یک هیات فرهنگی که عمدتا افراد سرشناسی بودند،برای شرکت در بزرگداشت دومین سالگرد پیروزی انقلاب اسلامی ایران به فیلیپین آمد.آن زمان اوج اختلافات شهید مظلوم آیت الله بهشتی با بنی صدر بود و به دلیل تبلیغات سوء، فضای سیاسی سنگینی بر علیه شهید بهشتی وجود داشت.در آن مقطع شورای مرکزی انجمن اسلامی دانشجویان ایرانی در فیلیپین تصمیم گرفت در یک جلسه خصوصی با اعضای این هیات فرهنگی در جریان واقعیات موجود در ایران قرار گیرد.آن زمان من هم عضو شورای مرکزی انجمن اسلامی بودم و از طرف این شورا،در منزل یکی از دوستان،جلسه ای با هیات اعزامی برپاشد.در این جلسه پرسش ها حول و حوش ریشه اختلافات شهید بهشتی با بنی صدر بود و اعضای هیات سعی می کردند با دادن پرسش های دوپهلو و محافظه کارانه به نحوی هردو طرف را تائید نمایند.در این زمان یکی از اعضای شورای مرکزی با انتقاد از پاسخ های دوپهلوی آنها،صریحا سئوال کرد که برای ما روشن کنید که آیا بنی صدر برحق است یا آیت الله بهشتی،اعضای هیات با شنیدن این پرسش به یکدیگر نگاه کرده و سکوت کردند.از چهره آنان تردید و دودلی کاملا مشهود بود.در این موقع شهید سعادتی که نسبت به بقیه جوان تر بود از جای برخاست و با قاطعیت گفت برای من مسلم است که آیت الله بهشتی برحق است و بنی صدر در مسیر خطا حرکت می کند.وی سپس دلایل حقانیت آیت الله بهشتی را بطور مجمل برشمرد.یادم می آید برخی از اعضای هیات از موضع این طلبه جوان درمورد رئیس جمهور وقت،خوششان نیامد و با نگاه های معنی دار،نارضایتی خود را نشان دادند.
چند ماه بعد وقتی نام حجت الاسلام حسن سعادتی را در میان نام شهدای فاجعه هفت تیر دیدم،به یاد آن روز و موضع قاطعانه وی در حمایت از شهید بهشتی افتادم و رمز شهادت او که غلبه بر تردید در دفاع از حق بود را فهمیدم.
اعضای آن هیات بعد از عزل بنی صدر و شهادت شهید بهشتی از حالت تردید درآمدند،در زمره محکوم کنندگان خط نفاق و لیبرالیسم آمدند و سخنرانی های آتشینی کردند.یکی از آنان هم دو دور به وزارت رسید.اما هیچیک از آنان توفیق شهادت در کنار سید الشهدای انقلاب اسلامی را نیافتند و شاید علت آن هم همان تردید آنان در دفاع بموقع از حق بود.
نظر شما