عزت‌الله یوسفیان ملا، نماینده پیشین مجلس در دوره دهم درباره معطل ماندن طرح شفافیت آرا نمایندگان مجلس گفت: نمایندگان مجلس و رئیس دولت، اگر نگاه‌شان به انتخابات بعدی باشد باید یک بخشی از کارها را برای رای‌آوری دوره بعدی خود انجام دهند. این یک واقعیت است و هیچ کس نمی‌تواند منکر این موضوع شود. قبلا گفته می‌شد ریاست جمهوری دو دوره‌ای است و دوره اول ممکن است که برای دور دوم فعالیت کند و فقط در دوم فعالیت ریاست جمهوری را انجام می‌دهد. اما امروز متاسفانه دور دوم هم تحت‌الشعاع همین رفتارها قرار گرفته است که به برنامه پوتین – مدودف معروف شده بود. یعنی خودش برای دور بعدی نمی‌تواند بیاید، می‌گفتند فردی را بیاوریم تا او پلی برای حضور مجدد ما باشد.
وی افزود: اما وضعیت مجلس بدتر است. چون نمایندگی مجلس ته ندارد و می‌تواند تا سن ۷۵ سالگی کاندیدا شود. اگر نماینده نگاهی به رای خود داشته باشد، باید بخشی از فعالیت‌هایی که برای انجام وظیفه نمایندگی انجام می‌دهد، به رای‌آوری خود در دور بعدی اختصاص دهد.
یوسفیان ملا تصریح کرد: ممکن است در طرح یا لایحه‌ای که در صحن مطرح می‌شود، عده‌ای در حوزه انتخابیه موافق یا مخالف آن باشند. این طبیعی است. اما آنچه مسلم است، اگر نماینده‌ای به طرحی رای منفی یا مثبت داد، تمام حوزه انتخابیه به او بگویند که کار شما درست بوده است، خیر به این شکل نیست. ممکن است موافق و مخالف بیشتر یا کمتر باشد اما نماینده مجلس هر تصمیمی بگیرد برای او هزینه دارد که نمی‌خواهد آن هزینه را بپردازد.
این نماینده پیشین مجلس در ادامه گفت: اگر ۲۲۰ نفر یا ۲۳۰ نفر طرحی را امضا کردند اما در صحن علنی مجلس هفتاد نفر به آن رای دادند به آن ۲۲۰ نفری که امضا کردند، نگاه نکنید. به طرح‌های دو فوریتی نگاه کنید، دو فوریتی‌ها با دو سوم رای به صحن می‌آید تا تصویب شود یعنی از هر سه نفر باید دو نفر به آن رای دهند. معمولا طرح‌های دو فوریتی، امضای بیشتری را جمع می‌کنند که طرفداران آن زیاد شود تا بتواند رای بیاورد. بسیاری از دو فوریتی‌ها را ۲۲۰ نفر امضا کردند اما در صحن ۸۰ نفر به آن رای می‌دهند، می‌گویند یک فوریت آن رای بیاورد. اما وقتی رای مخفی نباشد این ایراد به نماینده وارد است که می‌پرسند چرا زمانی که دو فوریت طرحی را امضا کردی، در صحن به آن رای ندادی و این باعث می‌شود که نماینده هزینه سنگینی پرداخت کند.
وی ادامه داد: اما بعضی اوقات ممکن است نماینده اعتقاد قوی داشته باشد و بگوید من وجدانی عمل می‌کنم و خود تشخیص می‌دهم که از رایی که دادم راضی یا ناراضی هستم و اگر دور بعدی رای ندادند، مهم نیست. البته که این موارد خیلی نادر است. بنابراین، مادامی که نگاه نماینده به حوزه انتخابیه خود است، توقع نداشته باشید که از شفافیت آرا طرفدارای کند و به آن رای دهد. چون شفافیت آرا برای او مشکل آفرین است.
بیشتر بخوانید:
یوسفیان ملا درباره نظر کمیسیون نسبت به این طرح گفت: کمیسیون طرح شفافیت آرا نمایندگان را تصویب کرد. چه کمیسیون تصویب بکند و چه نکند، نماینده می‌تواند در صحن آن را پیشنهاد بدهد که مطرح شود. یعنی بگوید من پیشنهادی به کمیسیون دادم اما آن‌ها نپذیرفتند. وقتی طرحی به کمیسیون می‌آید، آن طرح تصویب یا رد می‌شود و سپس رد یا تصویب آن به صحن ارائه می‌شود. کمیسیون چه طرحی را رد یا قبول کند دوباره در صحن مطرح خواهد شد. اما اینکه چرا آن طرح رای نیاورد به این دلیل بود که عده‌ای گفتند اگر رای ما شفاف شود، در حوزه خودمان گرفتار می‌شویم. از طرف دیگر خیلی‌ها از رای دادن شانه خالی می‌کنند و برای اینکه جواب مخالفان و موافقان خود در حوزه انتخابیه را ندهند، می‌گویند ما در رای‌گیری نبودیم.
وی درباره اینکه آیا این طرح در این دوره مجلس تصویب خواهد شد یا خیر، گفت: خیلی سخت است که تصویب شود. مگر آنکه در ماه‌های پایانی دوره یازدهم بگذارند که احتمال تصویب آن بیشتر است. اما نماینده‌ای که در پایان دوره به این طرح رای می‌دهد به این منظور است که نمایندگان دوره بعدی را مجبور به شفافیت می‌کند. یعنی نقش شفافیت را برای دور بعدی مشخص می‌کند. شفافیت به اعتقادات هر فردی وابسته است. هرچه نظر او باشد، تصمیم می‌گیرد. این طرح باید از اول اجرا شود که شفافیت او در این چهار سال را مشخص کند. اما هرچه عقب‌تر می‌رود، مشکلات برای نماینده فعلی کمتر خواهد شد.
نماینده پیشین مجلس در دوره دهم درباره اینکه چرا بازپس‌گیری لوایح از سوی دولت فعلی زیاد شده است، گفت: باید تعامل میان دولت و مجلس که همیشه در ارتباط مستقیم با هم هستند، به وجود بیاید. وقتی دولت می‌خواهد لایحه‌ای را بنویسد، آن را پشت درب‌های بسته نمی‌نویسند. باید معاون حقوقی دولت و خیلی از کارشناسان در آن جلسه حضور داشته باشند. وقتی می‌گوییم تعامل، منظور این نیست که وزیر دولت و نماینده مجلس همدیگر را بغل کرده و روبوسی کنند. منظور این است که در جریان تصمیم همدیگر بوده و نظرات را در اختیار داشته باشند تا فاصله میان دولت و مجلس بیشتر نشود. هر چقدر دولت و مجلس با هم بیگانه باشند، نتیجه این می‌شود که دولت طرحی را به مجلس داده اما به قدری مجلس آن را تغییر داده، دولت گفته طرح را پس می‌گیرم. به طور مثال دولت در موضوع بودجه چندین بار به مجلس درباره تغییراتی که در آن چیزهای دیگری می‌نویسند نوشته است که تا به حال نتیجه‌ای نداشته است که خود نشان دهند عدم تعامل میان دولت و مجلس است.
وی تصریح کرد: اگر دولت و مجلس می‌خواهند طرحی را تصویب کنند و تعامل داشته باشند به طور مثال درباره مالیات جلسات مشترکی با نمایندگان حاضر در کمیسیون اقتصادی برگزار می‌کنند تا طرح را برای اینکه نمایندگان مجلس بتوانند به آن رای دهند، پخته کنند. در نتیجه میان دولت و مجلس یکصدایی وجود ندارد و تصمیمات واحد نیست وقتی تعامل وجود نداشته باشد مجلس طرح دولت را به شکلی تصویب می‌کند که دولت مخالف آن است و می‌روند در جای دیگری رایزنی می‌کنند که جلوی آن گرفته شود.
۲۱۲۱۹
نظر شما