بهانه‌ها برای توافق، چه دیروز چه امروز و چه فردا تقریبا یکسان است؛ پس نمی‌توان به بهانه فشارهای اقتصادی و معیشتی، مشکلات در تجارت بین‌الملل و تبادلات بانکی، فروش نفت و … اجازه «توافق به هر قیمتی» را صادر کرد. اگر ما این دولت را مجاز به توافق به هر قیمتی دانستیم و دولت قبل را برای اینچنین توافق کردنی سرزنش کرده و مورد عتاب قرار دادیم معلوم می‌شود ما حافظ منافع ملت نیستیم بلکه حافظ منافع جریانات سیاسی شده‌ایم.
دولت سید ابراهیم رئیسی و تیم وزارت خارجه و ناظران و راهبرانی که به آنان کمک می‌کنند باید بدانند که در بزنگاه بسیار حساسی قرار دارند؛ تفاوتی که دو توافق قدیم و جدید خواهد داشت، میزان توفیق هر دولت را در یک بُعد جدی در عرصه بین‌المللی نمایان می‌کند. البته که دولت قبل، تمام هم و غم و اعتبار خود را به این پروژه گره زده بود اما اگر دولت مردمی و انقلابی هم بخواهد مثل آنان رفتار کند، باید در انتظار تیغ نقد دوستان خود هم باشد.
23302
نظر شما