وی یادآور می شود :" موضوع دیگری که در این سلسله نوشتار حائز اهمیت است؛ این می‌باشد که زنان کم‌حجاب، شهروند جمهوری اسلامی ایران هستند و طبعاً بایستی از حقوق شهروندی برخوردار باشند. قبل از هر نکته، یادآور می‌شود که عمداً از دو واژه «بی‌حجاب» و «بدحجاب» استفاده نمی‌شود. چه این که اولی در جامعه کنونی ایران مصداق ندارد و دومی نیز با فهم و سلیقه نویسنده در گفت و گوی اجتماعی ناسازگار است زیرا استفاده از این گونه واژگان سلبی، گفت‌وگو را به بن بست می‌کشاند. چه این که یک خانم کم حجاب نیز می‌تواند ادب گفت‌وگو را به کنار بگذارد و خانم روبند پوش یا چادری را با واژگان امّل، مرتجع،کهنه‌اندیش و ... و یا تعبیرات مشابه توصیف کند و بیازارد. بنابراین، در این سلسله نوشتار، از واژه «کم حجاب» استفاده می‌شود که تعبیری کمّی (و نه ارزش‌گذارانه) است.
صالحی با نقل دوخاطره از آیت الله مدنی و نظری از استاد مطهری درباره حقوق شهروندان می نویسد: " این نوع نگاه به حقوق شهروندان، بی تردید هم در وضع قوانین و هم در اجرای قوانین تاثیرات محسوسی را ایجاد می‌کند. این که حکومت، درباره جانیان بالفطره قانونگذاری نمی‌کند و یا به اجرای قانون نمی‌پردازد. با کسانی تعامل قانونی و اجرایی دارد که از حقوق محترم شهروندی برخوردارند و ره‌آورد این گونه نگرش، در وضع و اجرای قوانین در مورد «پوشش» نیز خود را نشان می‌دهد. پاره‌ای از نکات مواردی چونان، تناسب قوانین با کرامت انسانی، حفظ حریم خصوصی، آزادی عقیده و بیان، حفظ حرمت و آبرو، و ده‌ها نکته دیگر که در مناسبات «قانون پوشش» با حقوق شهروندی از آن سخن به میان خواهد آمد."
وی 4 مرحله را در حوزه "حجاب و پوشش بیرونی" یادآور می شود و به تحلیل قانونگذاری درباره حجاب می پردازد.
برای مطالعه متن کامل این یادداشت لطفا اینجا را کلیک کنید.
نظر شما