هر دولت جدیدی که درایران برسر کار میاید معلوم می شود که مشکلات و نابسامانی‌های کشور بواسطه ضعف ها و ناکارآمدی‌های دولت قبلی بوده. ثانیاً معلوم می شود که الگوی پیشرفتی که توسط دولت قبلی انتخاب شده بوده خیلی الگوی مناسبی نبوده و الگوی جدیدی جایگزین آن میشود. این روش مملکتداری بعد ازپایانِ جنگ با عراق و بازگشت آرامش به کشور آغاز شد.
مرحوم هاشمی رفسنجانی دولتش را با الگوی "سازندگی" آغاز کرد. اما هشت سال بعد معلوم شد آن الگو درست نبوده و کشور در دوران آقای هاشمی نتوانسته پیشرفت چندانی نماید. آقای خاتمی و اصلاح طلبان، الگوی "توسعه سیاسی " را جایگزین "سازندگی" کردند. هشت سال بعد معلوم شد که آن الگو هم درست نبوده و آقای احمدی‌نژاد "عدالت" را الگوی توسعه کشور ساختند و همانطور که در دوران اصلاحات گفته میشد مشکلات کشور بواسطه عملکرد ضعیف دوران آقای هاشمی بوده، اینبار اصلاح طلبان متهم شدند که اقتصاد را رها کرده و کشور را درگیر بحثهایِ روشنفکرمابانه همچون "گفتگویِ تمدنها" و "جامعه مدنی" کرده بودند. بعد آقای روحانی سرکارآمدند.اینبار نوبت دولت جدید بود که مصیبتهای کشور برسر دولت آقای احمدی نژاد ریخته شود.بعلاوه الگوی جدیدی بنام "تدبیر و امید" هم جایگزین الگوی عدالت اقای احمدی نژاد شد.
بعد رسیدیم به جناب رئیسی. ایشان نیز همانند سایرین، اولاً خرابیها و باتلاقی که اقتصاد کشور در آن فرورفته را برگردن مسئولین قبلی انداخته اند. ثانیاً، الگوی "تشکیل کارگروه ویژه" را جایگزین "تدبیر و امید" بعنوان استراتژی زمامداری شان ساختند. برای حل هر مشکلی یک "کارگروه ویژه" تشکیل میشود و بامید خدا قرار است آن مشکل حل شود.
با اینکه همچون دولتهای قبلی، جملگی دولتمردان و مسئولین دولت جناب رئیسی در دولتهای قبلی و نهادهای حکومتی ظرف سه دهه گذشته مسئولیتهای بالا داشته اند، اما بگونه‌ایی از گذشته سخن میگویند و تقصیر را بر گردن قبلی‌ها میاندازند کانه آنان تا همین پریروز در سوئیس زندگی میکرده‌اند و بتازگی وارد کشور شده و هیچ نقشی در سیاستها و تصمیم گیری‌های گذشته نداشته‌اند.
نظر شما