خبرآنلاین: کاشانی‌ها با چاووش خوانی به استقبال ماه عزای اباعبدالله الحسین (ع) می‌روند. قدمت تاریخی چاووش خوانی در فرهنگ عزاداری کاشان به دوره صفویه و شاید به دوره‌های پیشین آن بر می‌گردد به نحوی که در دو دهه مانده به محرم پیرمردی محاسن سفید معروف به چاووش خوان پرچم عزای حضرت سیدالشهدا (ع) را بر دوش گرفته و از بازار پا نخل تا انتهای بازار مسگرها چاووش خوانی می‌کرد.
چاووشی حرفه‌ای است که نیازمند حرف معنوی، صدا و نفس گرم است چراکه قدرت چاووش بر بدیهه گویی، خوش لحنی، شناسایی موقعیت‌ها، شخصیت‌ها و توصیف زائران و عاشقان چاووش خوان اگر سید باشد شالی سبز بر گردن می‌آویزد وگرنه شالی سیاه رنگ حمایل سینه خود می‌کند و اگر برای بدرقه و پیشواز نیز باشد عَلَمی سبز بر دوش می‌گیرد و اگر برای اعلام ماه عزا باشد پرچمی سیاه بر دوش می‌گیرد و اشعاری با سبک و روشی خاص می‌خواند.
کسی که چاووش خوانی می‌کند باید دلی پاک داشته باشد. با این شرایط صدای دلنشین و آواز خوش چاووش خوان در دیگران اثر می‌گذارد و بدن‌ها به لرزه در می‌افتد و اشک‌ها نیز از دیدگان جاری می‌شود.
کاشان ۴۰ میراث فرهنگی ناملموس فرهنگی ثبت شده در فهرست آثار ملی دارد که ۱۵ اثر آن مربوط به آیین هایی عاشورایی است که ثبت شده است و آیین چاووش خوان عزای امام حسین در کاشان به شماره ۲۶۷۱ در ۱۷ اسفندماه ۱۴۰۰ در فهرست میراث معنوی ثبت شده است.
48
نظر شما